Ik was nog maar een kind toen mijn broer werd vermoord. Het was een vreselijke tragedie die mijn leven voor altijd veranderde.
In de nasleep van zijn dood voelde ik me verloren en alleen. Ik begreep niet waarom dit was gebeurd en ik wist niet hoe ik verder moest. Maar na verloop van tijd besefte ik dat ik twee keuzes had: ik kon me laten overweldigen door verdriet of ik kon hem eren door een zinvol leven te leiden. Ik heb er dit laatste voor gekozen.
Ik begon met vrijwilligerswerk bij een plaatselijke hospice. Ik wilde iets doen om anderen in moeilijke tijden te helpen, net zoals ik geholpen was toen mijn broer overleed. Naarmate ik meer over hospicewerk leerde, raakte ik geïnspireerd door de veerkracht van de mensen die er naartoe kwamen. Ik zag hoe ze zelfs in de moeilijkste tijden vrede en troost konden vinden.
Ik besloot dat ik ook een verschil wilde maken in de wereld. Ik wilde mensen helpen om het leven ten volle te leven, ondanks de uitdagingen die op hun pad kwamen. Dus ging ik terug naar school en haalde ik mijn diploma in de geestelijke gezondheidszorg. Nu werk ik als therapeut en help ik mensen om hun verdriet te verwerken, met stress om te gaan en zin en doel in hun leven te vinden.
Het is moeilijk voor te stellen dat mijn leven zou zijn verlopen als mijn broer niet zou zijn vermoord. Maar ik weet dat hij trots op me zou zijn geweest voor het werk dat ik doe. Ik ben hem eeuwig dankbaar voor de inspiratie die hij me heeft gegeven.
Als je iemand kent die door een moeilijke tijd gaat, neem dan contact met ze op. Laat ze weten dat je er voor ze bent en dat je om ze geeft. Een eenvoudig gebaar van vriendelijkheid kan een wereld van verschil maken.
En onthoud, zelfs in de donkerste tijden is altijd hoop. Er zijn altijd mensen die om je geven en er zijn altijd manieren om het leven zinvoller te maken. Geef nooit op.