Catherine

Catherine, die naam is mij niet vreemd. Het is de naam van mijn oma, een sterke vrouw die altijd voor me klaarstond. Ze was een vrouw met een hart van goud, altijd vrolijk en optimistisch. Ze was er altijd voor mij, wat er ook gebeurde. Ze was degene die me troostte toen ik verdrietig was, die me aanmoedigde toen ik het moeilijk had en die altijd in me geloofde. Ze was een echte steunpilaar in mijn leven en ik ben haar dankbaar voor alles wat ze voor me heeft gedaan. Ik mis haar nog elke dag, maar ik weet dat ze altijd bij me is in mijn hart.
Ik herinner me nog goed de dag dat ze overleed. Ik was pas 10 jaar oud en ik kon het niet geloven. Ik wilde niet geloven dat ze er niet meer was. Ik huilde dagenlang en ik kon niet eten of slapen. Ik voelde me zo alleen en verloren zonder haar. Maar langzaam aan begon ik de pijn te verwerken en besefte ik dat ze altijd bij me zou zijn, ook al was ze er fysiek niet meer.
Ik weet dat Catherine een speciaal persoon was en dat ze een groot verschil in mijn leven heeft gemaakt. Ik ben dankbaar voor de tijd die ik met haar heb gehad en ik zal haar nooit vergeten.