Dahil Sa Isang Tagpo, Nagbago ang Buhay Ko




Noong bata ako, mahilig akong maglaro sa parke malapit sa aming bahay. Isang araw, nakasalubong ko ang isang batang lalaki na nag-iisa. Mukhang malungkot at nag-iisa siya, kaya nilapitan ko siya.

Nagpakilala ako at inanyayahan siyang maglaro kasama ko. Naging magkaibigan kami agad. Siya pala si Marco, at ang mundo niya ay puno ng lungkot at pagdurusa.

Ikinuwento sa akin ni Marco ang kanyang pamilya. Ang kanyang ama ay isang alkoholiko, at ang kanyang ina ay may sakit. Nang dahil dito, nakatira siya sa kanyang tiyahin na palaging sinisigawan at pinapagalitan siya.

Nakinig ako sa kuwento ni Marco ng may mabigat na puso. Hindi ko akalain na mayroong batang tulad niya na dumaranas ng ganitong kalungkutang sa buhay.

Mula noon, madalas ko siyang dalawin sa kanilang bahay. Kasama ko siyang naglalaro, nakikinig sa kanyang mga kuwento, at pinapagaan ang kanyang kalungkutan.

Isang araw, habang naglalaro kami sa parke, biglang dumating ang tiyahin ni Marco. Galit na galit siya at sinimulang bugbugin si Marco. Natakot ako at hindi alam kung ano ang gagawin.

Pero sa sandaling iyon, may isang bagay sa akin ang nagbago. Hindi ko na kayang tiisin pang makita siyang nasasaktan. Tumayo ako sa harap ni Marco at sumigaw sa kanyang tiyahin.

"Tama na!" sigaw ko. "Hindi mo kayang saktan siya!"

Nagulat si Marco at ang kanyang tiyahin. Pero wala na akong pakialam. Protektahan ko si Marco, anuman ang mangyari.

Sa huli, umalis ang tiyahin ni Marco at iniwan kaming dalawa. Yakap ni Marco ako ng mahigpit at nagpasalamat sa pagligtas sa kanya.

Mula noon, hindi na siya bumalik sa bahay ng kanyang tiyahin. Nakahanap kami ng paraan para makatakas at magsimula ng bagong buhay. Nagsama kami ng pamilya ko at ngayon ay isa na siyang masayang bata.

Ang tagpo sa parke ay nagbago ng buhay ko. Pinamulat nito sa akin ang kahalagahan ng pagtulong sa iba. Hindi ko akalain na ang simpleng paglapit ko sa isang batang malungkot ay magbubunga ng ganito kalaking pagbabago.

Ngayon, lagi akong may oras para sa mga nangangailangan ng tulong. Naniniwala ako na ang bawat isa sa atin ay may kakayahang gumawa ng isang pagkakaiba sa mundo. Kung tutulungan natin ang isa't isa, magiging mas magandang lugar ito para sa lahat.