Daina Moorehouse

Is cuma liom an bhfuil tú ag léamh seo anois nó níos déanaí, tá anseo an cúlra ar an Oirthearach Imeallach a d’fhág mé a fháil bháis dom.
Ag fás suas, bhí an Oirthearach Imeallach ina ionad álainn. Bhí an t-aer glan, agus bhí an trá ghainmheach. Bhí go leor le déanamh, agus bhí daoine an-chairdiúil.
Ach le himeacht ama, thosaigh an Oirthearach Imeallach ag athrú. Thosaigh an t-aer ag truailliú, agus thosaigh an trá a bheith salach. Thosaigh an coireacht ag méadú, agus thosaigh daoine a bheith níos lú cairdiúil.
Ní féidir liom a rá go bhfuil fhios agam go cinnte cad a tharla. B'fhéidir go raibh sé mar gheall ar an méadú ar an daonra, nó b'fhéidir go raibh sé mar gheall ar an t-athrú san aeráid. Ach níl aon amhras orm nach bhfuil an Oirthearach Imeallach an áit chéanna a bhí sé tráth.
Is trua é, mar is áit speisialta an Oirthearach Imeallach. Tá sé baile do go leor daoine deartháir, agus tá sé ina ionad álainn go háirithe. Ach anois, ní féidir liom aon rud eile a dhéanamh ach a bheith brónach as cad a cailleadh agam.
Níl mé cinnte céard a d'fhéadfadh an todhchaí a thabhairt don Oirthearach Imeallach. B'fhéidir go dtiocfaidh go maith don áit, nó b'fhéidir go dtiocfaidh níos measa. Ach go dtí sin, is áit é a bhfuil a áilleacht agus a stair féin aige.