De NITS

De Nits. Voor mij een band die je enorm kan verrassen of enorm kan tegenvallen. Ik ken persoonlijk mensen die naar het bandlogo kijken en dan al beginnen te gruwelen. En dat kan ik heel goed begrijpen, want op zijn zachtst gezegd, het is een opvallend logo. Maar toch ben ik die mensen gaan tegenspreken na een concert. Nou ja, eigenlijk na 2 concerten.
Mijn eerste kennismaking met De Nits was via de radio. Ik hoorde een nieuw liedje en dacht bij mezelf: "Wat is dit voor band?". Het liedje had een eigen apart geluid, met een redelijk eentonige melodie, maar wel op een manier waar je toch naar bleef luisteren. Soms is het mij ook opgevallen dat sommige liedjes van De Nits al snel gaat vervelen, maar dat was bij dit liedje niet het geval. "In the Dutch mountains" was het liedje. Mooie opbouw, maar ook een pakkende tekst:
"Die zal ik nooit vergeten
Hoe je kapot ging
En ze vonden je in de bergen
Bij de Nederlandse grens
Het was weekend
Het regende
En je had heimwee"
De Nits heeft mij zo aangenaam verrast dat ik meteen hun album "In the dutch mountains" heb gekocht. Een album dat ik nog steeds regelmatig luister. Het is een rustig album, met mooie teksten en een eentonige muziek. Ik weet het, ik weet het. Het klinkt suf en eentonig. Maar bij De Nits werkt het echt. En ja, ik werd wel een echte Nits fan. Ik kan het niet helpen.
Een aantal jaren later trad De Nits op in Vorst Nationaal. "Mooi", dacht ik, "da's dichtbij". Ik heb mijn ticket gekocht en ben op de dag zelf met volle moed richting Vorst Nationaal gewandeld. De zaal zat vol en ik had een plaats helemaal achteraan. Niet echt ideaal. Ik was benieuwd naar de band, maar ik was ook benieuwd hoe de band ging klinken in een grote zaal. En ja hoor, de band was helemaal niet te horen. Althans, achteraan niet. Het geluid was gewoon te zacht. Dat is toch wel balen. Maar ik heb wel besloten om toch maar dichter naar voren te wandelen, waar ik een redelijk zicht had op de band. En hoewel het geluid nog steeds niet optimaal was, kon ik toch genieten van de concert. Ik ben pas heel laat naar huis gegaan.
Maar wat een verschil met de tweede concert. Het was ondertussen al enkele jaren later en de band trad op in mijn eigen stad, in De Vooruit. Een zaal die veel kleiner is dan Vorst Nationaal. En wat was dat een geweldig concert. De band was perfect te horen en de band speelde ook heel goed. Het was ook leuk om de band eens van dichterbij te zien spelen. Ik was ondertussen een nog grotere fan geworden. Ook toen ben ik laat naar huis gegaan, maar dan wel met een grote glimlach.
De Nits heeft veel albums uitgebracht, maar mijn favoriet album blijft toch maar "In the dutch mountains". De liedjes zijn stuk voor stuk pareltjes. Ik zou het album aan iedereen aanraden. Maar of je het goed gaat vinden, weet ik niet. De Nits is een band die je of heel goed vind of heel slecht. Maar als je het goed vindt, dan kan het gebeuren dat je, net zoals ik, een echte fan wordt.