Als supporter van KSV Deinze keek ik al weken uit naar de derby tegen Lommel SK. De rivaliteit tussen onze twee clubs is intens, en de sfeer in het stadion beloofde explosief te worden.
Op de dag van de wedstrijd arriveerde ik vroeg in het stadion. De parking stond al vol en de ambiance was elektrisch. Supporters van beide clubs zongen liederen en deden hun best om elkaar uit te joelen. Ik kon de spanning bijna voelen.
Toen de wedstrijd begon, was het Lommel dat het initiatief nam. Ze speelden snel en agressief, en het leek alsof Deinze overrompeld werd. Maar mijn ploeg liet zich niet uit het veld slaan. Ze vochten voor elke bal en brachten het spel langzaam maar zeker in evenwicht.
In de tweede helft brak de hel los. Deinze kwam op voorsprong door een prachtig doelpunt van onze spits, Thomas Van Den Keybus. Het stadion ontplofte van vreugde, maar de Lommel-supporters bleven onvermoeibaar zingen. Enkele minuten later maakte Lommel gelijk, en de spanning steeg ten top.
In de resterende minuten was het billenknijpen geblazen. Beide ploegen kregen kansen om de wedstrijd te beslissen, maar het bleef 1-1. De ontlading bij het laatste fluitsignaal was enorm. Deinze had een punt gepakt tegen een sterke tegenstander, en dat voelde als een overwinning.
De volgende dagen was ik nog steeds onder de indruk van de wedstrijd. Het was een onvergetelijke derby, vol emotie en spanning. Ondanks de rivaliteit tussen onze clubs, deelden we allemaal dezelfde passie voor voetbal. En dat maakte deze wedstrijd zo speciaal.