Dilan Polat'ın Duygu Dolu Mektubu

Sevgili dostlarım,
Ben Dilan Polat, yangında hayatını kaybeden canımız kızımız. Gökyüzünde yazdığım bu mektubu, size yazmak istedim. Çünkü yüreğimde taşıdığım ağırlığı artık kendi içime sığdıramıyorum.
Hatırlıyor musunuz? Bir yaz günüydü, güneş tüm gücüyle parlıyordu. Arkadaşlarımla neşeli bir şekilde oynuyorduk. Hayatın tadını çıkartıyorduk. Bir anda, her şey değişti. O korkunç dumanlar, alevler... O an, dünyam yıkıldı.
İtfaiyecilerin cesurca mücadelesini gördüm. Ama ne yazık ki, yangın çok büyüktü. Benim küçük bedenim, o alevlerin arasında eriyor gibiydi. Her tarafım yanıyordu, nefes alamıyordum. Gözlerim kararıp giderken, sizleri düşündüm.
Ailem... Canım annem, babam ve sevgili kardeşlerim. Onların o sevgi dolu gözlerini, sıcacık gülümsemelerini son kez görmeyi ne kadar çok istedim. Ama olmadı. Bir anda, her şey bitti.
Arkadaşlarım... Sizinle geçirdiğimiz o güzel günler, yaptığımız hayaller, paylaştığımız kahkahalar... Hepsi bir anda, küle döndü. Sizi çok özleyeceğim.
Öğretmenlerim... Bana öğrettikleriniz için, bana gösterdiğiniz sevgi için teşekkür ederim. Keşke daha çok vaktim olsaydı, sizinle daha fazla şey öğrenebilseydim.
Doktorlarım... Hayatımı kurtarmak için yaptığınız her şey için teşekkür ederim. Ama ne yazık ki, kaderin planları başka türlüydü.
Sizler... Benim mektubumu okuyan herkes. Lütfen yangınların tehlikesini sakın unutmayın. Küçük bir dikkatsizlik, büyük bir felakete yol açabilir. Yangını fark ettiğinizde, lütfen hemen itfaiyeyi arayın.
Benim gibi çocuklar, aileler, arkadaşlar bir daha böyle acılar yaşamasın. Lütfen, yangın güvenliğine önem verin.
Gökyüzünde sizleri izliyorum. Sizleri çok seviyorum. Sakın beni unutmayın.
Sevgiyle,
Dilan Polat