Bhí mé ag súgradh ceann de na cluichí is mó a bhí ar siúl anois - Eagles in aghaidh Packers. Bhí mear agam ar an gcluiche go léir, agus ba mhaith liom mo chuid smaointe a roinnt leat.
Ar dtús, b'ionsaithe an fhoireann iad na Packers. Bhí an líne cosanta acu thar a bheith, agus bhí Rodgers ag imirt a chluiche is fearr. Scóráíl siad cúpla touchdowns go luath agus bhí sé cosúil go raibh siad ar a mbealach chun bua éasca.
Ach níor thréig na Eagles riamh. Leanadar iad agus scóráíl siad roinnt touchdowns de chuid féin. Bhí an cluiche ag teacht brú ar bhrú, agus níor fhios ach an duine deireanach cé a bhuaigh.
Sa deireadh thiar thall, bhí sé na Packers a fuair an lámh in uachtar. Ach b'fhealsúlacht í go raibh deis mhór ag na Eagles an cluiche a bhuachan. Bhí siad ag imirt go maith, agus ní raibh mórán eile le fáil ar iad a choinneáil ón mbua.
Is é an rud a bhí iontach faoin gcluiche seo ná an comhfhiosachán iomaíochta a bhí idir an dá fhoireann. Níor léig siad dul dóibh féin ná a gcuid dáimhe a chailleadh, agus lean siad ag troid go dtí an deireadh. Is é sin an cineál comhfhiosachána a fhágann go mbíonn cluichí chomh spraíúil le seo.
Ar an iomlán, bhí an cluiche seo ina chruthan na heaspa lán le hathrú, drochuair, aguis spraoi. Bhí sé ar cheann de na cluichí is fearr a chonaic mé le tamall fada, agus cinnte go mbeidh mé ag súgradh go leor fós.