Mar a chéad aochlaie Parolympeach, bhí Ellen le feiceáil ar leathanach na nuachta snaCluichí Parolympacha 2016 i Rio, áit ar bhuaigh sí bonn cré-umha. Bhí a turas ag snámh tar éis an timpiste sin ina aistear croí agus anam. "Bhí sé mar dhroch-aisling," a deir sí. "Ní raibh aon chaoi agam a thuiscint."
D'fhéach sí ar an gcumann naomha atá i gceist le snámh agus chuaigh sí chun cóitsealaíochta. "Thug an t-uisce sóláthar dom," a deir sí. "Bhí mé in ann bogadh agus a bheith saor."
Lean Ellen ar aghaidh ag snámh agus thosaigh sí ag buachan comórtas i gcomórtas. "Ba cheann de na hábhair ba mhó bród dom é mo chéad chomórtas a bheith ag snámh," a deir sí. "Bhí sé iontach an saoirse sin a mhothú."
Bhí sé i gcónaí ina haistear deacair, áfach. "Bhí amanna ann nuair a bhí mé ag streachailt le suíomh a fháil dom féin," a deir sí. "Bhí mé ag brú orm féin gur bhí mé difriúil le daoine eile."
Trí láimh le linn a huaire is dorcha, d'fhoghlaim Ellen glacadh lena héagsúlachtaí. "Thosaigh mé ag tuiscint go ndearna mo chuid éagsúlachtaí mé an duine atá ann anois," a deir sí. "Thosaigh mé ag glacadh lena n-áilleacht agus a gcuid neart."
Sa lá atá inniu, tá Ellen ina samhail róil do dhaoine óga ar fud an domhain. Tá sí ag spreagadh daoine a bhfuil an difríocht orthu go léir gur féidir leo aon rud a bhaint amach. "Ní mór duit ach a bheith tú féin," arsa sí. "Creid i do chumas agus ná lig do dhuine ar bith insint duit nach féidir leat é a dhéanamh."
Is scéal Ellen Keane spreagadh don chine daonna go léir. Léirigh sí go bhfuil an spiorad daonna inann, is féidir leis cathú le haon obair dúshlánach agus go bhfuil an spiorad daonna frithsheasmhach. "Ní hionann a bheith difriúil agus a bheith níos measa," arsa sí. "Is é a bheith difriúil a bheith álainn."
Go raibh maith agat as léamh!