Emergency movie

रेल्वेच्या खराब झालेल्या फाटकावर 5 ते 6 तास अडकल असल्याचा अनुभव तेव्हाचा आहे. नको वाटत कोणाला असा अनुभव घ्यायचा. मात्र, माझे तेव्हाचे अनुभव सांगण्याचे कारण आहे. काही दिवसांपूर्वी मी 'इमर्जन्सी' हा चित्रपट पाहिला. पडद्यावर जे पाहायला मिळाले ते माझ्या रेल्वे फाटकावरच्या त्या अनुभवाशी परिपूर्णपणे मिळते जुळते होते.
चित्रपटाचे कथानक, 'आपले इमर्जन्सीमध्ये काय करायचे?' यावर आधारित आहे. आपल्याकडे अनेक प्रकारच्या सोयीसुविधा आहेत. कॉल सेंटर फक्त एक फोन कॉल दूर आहे. आपण एखादा मेसेज पाठवू शकतो किंवा एखाद्या मित्राला कळवू शकतो. मात्र, चित्रपटात दाखवल्याप्रमाणे कधी कधी आपल्याला कोणत्याही प्रकारचा संवाद साधणे शक्य होत नाही.
अशा वेळी अडकलेलो व्यक्ती त्याची भावनात्मक कुचंबणा करणे सुरू करतो. तो भीती, हताश आणि कदाचित शक्तिहीनही होऊ शकतो. बाहेरून लोकांना मदत करायची इच्छा असते, पण काही वेळा ते शक्य होत नाही.
या चित्रपटात मला सर्वात जास्त पसंतीस पडणारी गोष्ट म्हणजे, त्यांनी खाली उतरलेल्या रेल्वेच्या खिडक्या बंद केल्या नाहीत. जेव्हा रेल्वे बंद असते तेव्हा ती खिडक्या बंद न केल्यास ही सर्व परिस्थिती टाळता येऊ शकते. एकदा आपण फाटकावर अडकलो की खिडक्या बंद करणे हे आपल्या प्राथमिकतेमध्ये येते. मात्र, आपण अडकल्यावर त्या बंद करणे शक्य नसते. याबद्दल चित्रपट निर्मात्यांनी चांगला मुद्दा उपस्थित केला आहे.
पण माझा अनुभव काहीसा गंमतीशीर होता. पण खरा प्रश्न हा आहे की इतकी अत्याधुनिक तंत्रज्ञानाच्या युगात आपण अशा परिस्थितीत का अडकू शकतो? रेल्वे फाटकांवर असे काही उपाय आहेत जे या परिस्थिती टाळू शकतात. आपण त्यांची अंमलबजावणी केली पाहिजे.
मला असे वाटते की, हा एक खूप महत्त्वाचा चित्रपट आहे. तो आपल्याला अशा संकल्पनांचा विचार करायला लावतो ज्याबद्दल आपण कधी विचार केला नाही. तो आपल्याला जीवनाकडे पाहण्याचा नवा दृष्टीकोन देतो. आपल्याकडे जे आहे त्याबद्दल आभारी असावे आणि आपले संरक्षण करणे किती महत्त्वाचे आहे हे आपल्याला आठवते करून देतो.