Ilikuwa siku ya kawaida kama zote nilipokuwa nikienda kazini. Nilikuwa nimevaa vizuri suti yangu ya bei ghali na mkoba mpya wa ngozi. Nilikuwa najipongeza kwa jinsi nilivyoonekana nadhifu nikiwa napita mbele ya vioo vya duka. Lakini sikuwa tayari kwa kile kilichokuwa kinanitokea.
Nilikuwa nimetembea umbali mfupi tu kutoka kwa kituo cha basi niliposikia kelele nyuma yangu. Nilipogeuka, niliona watu watatu wenye silaha wakikimbia kuelekea kwangu. Nilishangaa sana hata sikupata muda wa kupiga kelele. Walinikamata na kunitupa kwenye gari lao.
Waliniendesha hadi benki ya jirani ya Equity Bank. Nilijua kwamba benki hiyo ilikuwa na pesa nyingi, na niliogopa sana kwamba ningeuawa mara baada ya wizi. Lakini wanyang'anyi walikuwa na mipango mingine.
Walinilazimisha kuingia ndani ya benki na kuwafungulia mlango wa mbele. Mara tu walipokuwa ndani, walianza kuwavamia wateja na wafanyakazi. Niliona watu wakipigwa na kuporwa pesa zao. Nilikuwa nimeogopa sana hata sikuweza kusogea.
Wanyang'anyi walitumia zaidi ya saa moja benki wakiiba pesa. Nilikuwa nimekaa kona, nikiogopa kusogea. Nilijua kwamba kama ningejaribu kufanya kitu chochote, wangenipiga risasi. Hatimaye, walipokuwa wameiba pesa zote walizoweza, walikimbia.
Nilibakia benki kwa muda mrefu baada ya wezi kuondoka. Nilikuwa nimepigwa na butwaa sana hata sikuweza kuamini kile kilichokuwa kimetokea. Hatimaye, nilimpigia simu polisi na kuwaambia kilichotokea. Polisi walifika na kuanza kuchunguza tukio hilo.
Sikuwahi kumuona tena yeyote kati ya wanyang'anyi, lakini sikusahau kamwe kile kilichokuwa kimetokea siku hiyo. Ilikuwa ni siku yenye kutisha, lakini pia ilikuwa siku ambayo ilinifanya nitambue nguvu ya roho ya mwanadamu. Niliweza kuishi kupitia uzoefu huo wa kutisha, na nilijua kwamba ningeweza kupitia chochote.