Erwan vermist

20 april 2023, de dag dat alles veranderde

Ik kan me de dag nog levendig herinneren, alsof het gisteren was. Het was 20 april 2023, een zonnige lentedag. Mijn man Erwan en ik waren op weg naar het bos voor een wandeling. We hadden al wekenlang gepland om samen een dagje weg te gaan, maar het was er steeds niet van gekomen. Nu hadden we eindelijk een gaatje gevonden in onze drukke schema's en we verheugden ons enorm.
We stapten in de auto en reden richting het bos. Het was een prachtige route, langs glooiende heuvels en groene velden. De vogels zongen vrolijk en de zon scheen volop. We praatten over alles en niets, en genoten van elkaars gezelschap.
Toen we aankwamen bij het bos, parkeerden we de auto en stapten uit. We namen een diepe adem van de frisse boslucht en begonnen aan onze wandeling. Het was rustig in het bos, slechts enkele andere wandelaars waren er. We liepen hand in hand door de bomen, genietend van de rust en de natuur.
Na een tijdje kwamen we bij een mooie plek aan een meer. We besloten om daar even te pauzeren en te genieten van het uitzicht. We zaten op een bankje aan de waterkant en keken uit over het meer. Het was zo vredig en mooi.
"Ik hou van je", zei Erwan zachtjes.
"Ik hou ook van jou", antwoordde ik.
We knuffelden elkaar en ik voelde me zo gelukkig. Ik had het gevoel dat ik op dat moment de gelukkigste vrouw ter wereld was.
Na een tijdje stonden we op en vervolgden onze wandeling. We liepen nog een paar uur door het bos, genietend van de natuur en de frisse lucht. Toen het begon te schemeren, besloten we terug te gaan naar de auto.
We liepen terug naar de parkeerplaats, maar toen we daar aankwamen, was Erwan ineens verdwenen. Ik keek om me heen en riep zijn naam, maar hij antwoordde niet. Ik raakte in paniek en begon hem overal te zoeken, maar hij was nergens te vinden.
Ik belde de politie en vertelde hen wat er was gebeurd. Ze kwamen meteen naar de parkeerplaats en begonnen met zoeken naar Erwan. Maar hoe ze ook zochten, ze konden hem niet vinden.
Erwan was verdwenen.