Gaar Sautin 'Yancin Ƙasa

A lokacin da mutanen ke shirya ɗin gaar sautin 'yancin Ƙasa, ɗakinmu ya cika kawai da mutane. Akwai ɗanɗanon ƙulfa masu yawa iri-iri, 'ya'yan itace, da gurasa mai ɗanɗano a cikin tebur. Da ƙarfe 12:00 dai, an buɗe murfin tanda kuma aka cika ɗakin da ƙanshi mai daɗi. Kowa ya ɗauki nasa yayin da wasu ma'aurata suka raba nasa tsakaninsu.
Mun ci sadaukarwar daɗi har sai da ba mu iya cin ƙari ba. Sannan kuma mun fara wasanni da labarai. Wasu sun je waje suna wasa da "bunƙasa", wasu kuma sun zauna a cikin gida suna kallo. Na ji labarai masu kyau game da yadda mutane suka taimaka wa juna a cikin al'umma.
A karshe dai, lokaci ya yi da za mu tafi. Kowa ya ɗauki kayansa kuma ya yi bankwana. Da na isa gida, na ji gajiyawar jiki da ruhu. Amma kuma na ji farin ciki da kwanciyar hankali. Na san cewa na yi wani abu na musamman, wani abu da ba zan taɓa mantawa ba.
A ranar da muka yi gaar sautin 'yancin Ƙasa, mun yi fiye da cin abinci kawai. Mun haɗu, mun yi murmushi, kuma mun raba labarai. Mun tuna da wadanda suka ba mu 'yancin da muke da shi a yau, kuma muka yi alkawarin ci gaba da yaki har sai mun sami cikakken 'yanci ga kowa da kowa.
Gaar Sautin 'Yancin Ƙasa yanzu ya zama daya daga cikin abubuwan da na fi so a shekara. Shi ne lokacin da na iya haɗuwa da al'ummata kuma na yi bikin 'yancin da muke da shi tare. Ina sa ran za mu ci gaba da yin wannan taron na tsawon shekaru masu yawa.