Garland

Níl aon Bhfeidhmh don Óráid ag an tAthair
Seoladh an scéal i dtús na 19ú haoise le fear ó Dhún na nGall, an tAthair Pádraig Ó Gormaile. Tháinig an tAthair Ó Gormaile go Gaillimh chun oiliúnt ar an sagartóireacht. Thóg sé an t-óráid i nGaillimh i 1817.
Ní fios go cruinn cá raib an fáth a thug an tAthair Ó Gormaile an t-óráid. Ach tá a fhios again go raibh sé ina agóid mhór i measc na sagart agus na ndaoine.
Bhí an tAthair Ó Gormaile ar a thaobh go láidir i gcoinne an cursaí armtha a bhí ag dul ar aghaidh in Éirinn ag an am sin. Chuir sé ina óráid go raibh isteach ar an cursaí armtha ag an rialtas Briotanach chun an tír a choinneáil faoi smacht.
Tháinig an t-óráid le séideadh mhór i measc na sagart agus na ndaoine. Rugadh feall ar an Athair Ó Gormaile agus cuireadh i bpríosún é. Fuair sé bás i bpríosún i 1821.
Is é Garland ceann de na hoibreacha litríochta ba mhó cháil in Éirinn sa 19ú haois. Tá sé scríofa i stíl drámatúil agus tá sé lán de léargas ar stair na hÉireann ag an am sin.
Is bailiúchán amhrán náisiúnta é Garland a cuireadh in eagar ag an Athair Pádraig Ó Gormaile sa bhliain 1817. Is é an cuspóir a bhí leis ná an chultúr Gaelach a chur chun cinn.
Tá 44 amhrán agus ceithre dhán déag sa bailiúchán, agus tá siad roinnte ina dhá chuid – “Amhráin Náisiúnta” agus “Amhráin Ghrá agus Tionóil”.
Is é an t-amhrán is cáiliúla sa bailiúchán ná “Amhrán na bhFiann”, a ceoltódh níos déanaí mar Amhrán Náisiúnta na hÉireann. Tá amhráin eile cáiliúla sa bailiúchán, mar shampla “Máire Bhán”, “An Bhean Fhinn” agus “An Ghaoth Aniar”.
Bailiúchán tábhachtach é Garland mar chuid de stair na hÉireann agus den chultúr Gaelach. Chabhraigh sé le an t-aitheantas agus an bród náisiúnta a choinneáil beo i gcaitheamh tréimhse na Sasanach.