Gaya Nila Ako: Ang Aking Paglalakbay sa Pagtanggap sa Aking Pagkakakilanlan bilang Isang Taong May Kapansanan

Mula pagkabata pa lamang, alam ko na kaiba ako. Hindi ako makakita nang mahusay tulad ng ibang bata, at madalas akong nahuhuli sa kanila kapag naglalaro kami. Ngunit hindi ko kailanman hinayaan ang aking kapansanan na tukuyin kung sino ako. Palagi kong natagpuan ang mga paraan upang madaig ang mga hamon na kinakaharap ko, at palagi kong pinagmamalaki ang taong ako.

Ngunit nang ako ay nasa high school, nagsimula akong makaramdam ng iba. Bigla na lamang akong nakaramdam ng hindi gaanong pagtanggap. Nagsimula akong marinig ang mga bulungan at tingnan ang mga tingin ng pag-awa. At sa unang pagkakataon sa buhay ko, nagsimula akong magtanong kung sino talaga ako.

Pumasok ako sa isang malalim na kalungkutan. Hindi ko maintindihan kung bakit parang hindi ako tinatanggap ng mga tao. Naramdaman kong wala akong lugar sa mundong ito, at nagsimula akong umatras mula sa mga kaibigan at pamilya ko.

Ngunit isang araw, may nangyaring nagbago sa lahat. Nakilala ko ang isang babae na may kapansanan din. Sinabi niya sa akin na hindi ko dapat ikahiya ang pagiging iba ko. Sinabi niya sa akin na ako ay espesyal, at dapat kong yakapin ang aking pagkakaiba.

Ang mga salita ng babaeng iyon ay nagbago sa aking buhay. Nakatulong sila sa akin na mapagtanto na hindi ako nag-iisa. May mga taong katulad ko, at okay lang maging iba.

Simula noon, nagpasya akong yakapin ang aking pagkakaiba. Ipinagmamalaki ko na ang pagiging isang taong may kapansanan. Ipinakita ko sa mundo na hindi ako tinukoy ng aking kapansanan. Ako ay higit pa roon.

Ngayon, ako ay isang matagumpay na negosyante at tagapagtaguyod. Gamit ang aking platform, nagtatrabaho ako upang itaguyod ang kamalayan tungkol sa mga kapansanan at labanan ang diskriminasyon.

Ang aking paglalakbay sa pagtanggap sa aking pagkakakilanlan bilang isang taong may kapansanan ay naging isa sa pinakamahirap na paglalakbay sa aking buhay. Ngunit ito rin ang isa sa pinaka rewarding. Natuto ako ng lakas, katatagan, at pag-ibig sa sarili. At alam ko na ang aking paglalakbay ay hindi pa tapos. Magpapatuloy ako sa paglaban para sa karapatan ng mga taong may kapansanan, at magpapatuloy ako sa pagpapakita sa mundo na ang pagiging may kapansanan ay hindi isang kahinaan. Ito ay isang lakas.