Geertruida

Wat doet een mens het toch om niet te vergeten waar hij vandaan komt. Zo droeg mijn moeder vroeger nooit anders dan een zwarte jurk. 'Ze is een weduwe', zei ze dan met een trotse glimlach. De weduwe van Hendrik Geert. Die Hendrik was mijn vader, die ik nooit heb gekend. Hij lag al onder de zoden toen ik geboren werd.
Mijn moeder was inderdaad pas 23 toen hij stierf. Hij was een schippersknecht, een lieve en eerlijke man, verhaalde ze. Ze had hem leren kennen op een dansavond in Zaandam. Daar woonde ze destijds, bij haar ouders en broers en zussen. Hendrik haalde haar op met een bootje, ze voeren naar de overkant van het Noordzeekanaal, stapten van boord en gingen dansen.
Ze hield van hem, maar ze wist ook dat hij een zwak had. Als hij geld had, hield hij van een borrel en een spelletje, en dan kwam hij thuis als een wrak. Maar voor haar kocht hij altijd mooie dingen. Haar trouwring was van goud, met een robijn. En hij kocht haar een zilveren ketting met een bedeltje in de vorm van een hartje. Dat hartje was rood en de binnenkant was gevuld met kleine steentjes.
Toen ze een jaar getrouwd waren, bleek ze zwanger. Ze gingen wonen in de Rivierenbuurt in Amsterdam, waar mijn opa een bakkerszaak had. Daar werd ik geboren. Ik was een prachtige baby, met blond haar en blauwe ogen. Mijn moeder was zo trots.
Maar toen ik drie maanden oud was, kreeg mijn vader een ongeluk. Hij viel van de steiger en sloeg zijn hoofd. Drie dagen later stierf hij aan een hersenbloeding. Mijn moeder was radeloos. Hoe moest ze nu voor mij zorgen?
Ze kon gelukkig terug naar haar ouders in Zaandam. Die straalden van geluk: hun dochter was weer thuis, met een prachtige kleinzoon. En zo ben ik opgegroeid in Zaandam, bij mijn moeder en grootouders.
Ik heb mijn vader nooit gekend, maar ik voel me toch verbonden met hem. Ik heb dezelfde blauwe ogen als hij, en ik denk dat ik ook zijn lieve en eerlijke karakter heb. Mijn moeder heeft me veel over hem verteld, en ik weet dat hij een goede man was.
Ik ben trots op mijn vader, Hendrik Geert. En ik ben blij dat mijn moeder hem nooit is vergeten.