Ver weg, in de diepten van een onontdekte grot, huist een wezen dat generaties lang gevreesd en geliefd werd: "Gener". Met zijn imposante gestalte, die doet denken aan een kruising tussen een draak en een leeuw, was Gener een raadsel dat zelfs de dapperste krijgers bewonderde en ontzag inboezemde.
Gener's schubben glinsterden in duizenden kleuren, van fonkelend robijn tot smaragdgroen, waardoor een hypnotiserend patroon ontstond. Zijn manen waren lang en golvend, als een waterval van vloeibaar goud, en stroomden over zijn rug als een mantel van koningschap.
De verhalen over Gener's kracht waren legendarisch. Men zei dat hij de kracht van duizenden mannen bezat en sneller kon rennen dan de wind. Zijn gebrul kon hele bergen doen trillen, en zijn adem kon ravijnen in tweeën scheuren.
Hoewel Gener gevreesd werd om zijn overweldigende macht, werd hij ook vereerd om zijn wijsheid en mededogen. Hij beschermde de onschuldigen en strafte de schuldigen, en zijn rechtvaardigheid werd geroemd in liederen en legenden.
Eenmaal per eeuw trad Gener uit zijn grot tevoorschijn en reisde door het land. Hij ontmoette mensen van alle rangen en standen, luisterde naar hun verhalen en bood raad en bescherming aan degenen die het nodig hadden.
Op een dag kwam Gener een jong meisje tegen dat op de rand van de wanhoop stond. Haar geliefde was ziek geworden en ze kon zich de medicijnen niet veroorloven. Gener, ontroerd door haar droefheid, gaf haar een van zijn schubben, vertelde haar dat ze een wens kon doen en deze zou uitkomen.
Het meisje wenste dat haar geliefde zou genezen, en wonderbaarlijk genoeg gebeurde dat. Vanaf die dag werd Gener bekend als een wezen van wonderen, wiens kracht niet alleen in fysieke kracht lag, maar ook in de kracht van hoop en mededogen.
Hoewel Gener slechts een mythe is, leeft zijn geest voort in de harten van degenen die geloven. Hij is een symbool van de kracht van het goede dat over het kwade kan zegevieren en een herinnering dat zelfs in de donkerste tijden hoop kan worden gevonden.