Hallacı Mansur: Gerçeğin Peşinde Başını Veren Sufi

Hallacı Mansur, İslam tarihinin en tartışmalı ve gizemli sufilerinden biridir. "Ene'l-Hak" ("Ben Allah'ım") sözüyle bilinen Hallacı, mistik arayışları ve cesur tutumuyla yüzyıllardır insanları hem hayran bırakmış hem de korkutmuştur.

Bağdat'ta 858 yılında doğan Hallacı, gençliğinden itibaren tasavvufla ilgilenmeye başladı. Bir gece rüyasında Hz. Ali'yi gördüğünü ve ondan "Gerçeği ara" emrini aldığını anlattı. Bu rüyadan sonra Hallacı, gerçek arayışına kendini adadı ve birçok şeyhe intisap etti.

Hallacı'nın tasavvufi yolculuğu, vahdet-i vücut anlayışı üzerine kuruluydu. Vahdet-i vücut, tüm varlığın özünde bir olduğunu ve Allah'ın her şeyde tecelli ettiğini savunur. Hallacı için Allah, kendisinden başka bir şey yoktu ve tüm varlıklar onun tecellisiydi.

Hallacı'nın en ünlü sözü olan "Ene'l-Hak" ("Ben Allah'ım") büyük tartışmalara ve tepkilere yol açtı. Bu söz, Hallacı'nın vahdet-i vücut anlayışının aşırı bir ifadesi olarak görüldü. Bazı âlimler onu küfür ve sapkınlıkla suçlarken, diğerleri onun sözlerinin mistik bir tecrübenin sonucu olduğunu savundu.

Hallacı'nın cesur sözleri ve öğretileri Bağdat yönetimini rahatsız etti. "Ene'l-Hak" davasıyla yargılanarak 922 yılında idam edildi. İdamı büyük bir zulüm olarak görüldü ve birçok kişi Hallacı'yı bir şehit olarak andı.

Hallacı Mansur'un mirası yüzyıllar boyunca tartışılmaya devam etti. Bazılarına göre sapkın ve küfrü savunan biriyken, diğerleri onu gerçek arayıcı ve mistik bir dâhi olarak gördü. Vahdet-i vücut anlayışı, tasavvufun önemli akımlarından biri olarak günümüze kadar geldi.

Hallacı Mansur, gerçeğin peşinde başını veren bir sufi olarak tarihe geçti. Cesur sözleri ve arayışları, bugün hala insanların ilgisini çekmekte ve tartışılmaktadır.