Hatayspor - Samsunspor

Sahaya merhaba dedikleri sırada alınlarında kader diye yazılmış bir talihsizlik vardı.
Deprem, sadece insanları değil, şehirleri de yıkmıştı. Hatayspor, bu depremin en büyük mağdurlarından biriydi. Antakya Atatürk Stadyumu'nun kalıntıları arasında, evlerini, ailelerini ve hayallerini kaybeden futbolcular tek bir düşünceyle sahaya çıktılar: Güçlü kalmak.
Her maç, hem bir yas tutma hem de bir başkaldırıydı.
Rakiplerine karşı mücadele etmiyorlar, kaderlerine karşı mücadele ediyorlardı. Her galibiyet, yıkılan şehrin üzerine kondurulmuş bir umut ışığıydı. Her mağlubiyet, kaybettiklerinin acısını derinleştiren bir yara gibi sızlıyordu.
Oynadıkları her maçın sonunda statlarını dolduran taraftarlara bakıyorlardı. Onların gözlerinde, kendilerinin de yaşadığı acıyı ve gücü görüyorlardı. O taraftarlar, yıkılmış bir şehrin ayakta kalma azmiydi.
Bu takımın hikayesi, sadece futbolun değil, insan ruhunun da bir zaferidir.
Samsunspor, bu zorlu yolculukta Hatayspor'a destek olanlardan biriydi. Depremden sonra, Samsunsporlu oyuncular ve taraftarlar, kardeş takımın yanında olduklarını gösterdiler. Onlara moral verdiler, destek oldular.

Samsunspor - Hatayspor maçı, sadece üç puanın alınacağı sıradan bir maç değildi.

Bu maç, Türk futbolunun dayanışma ve umut dolu bir simgesiydi. Sahadaydı, stadlarda ve hatta evlerin televizyon başında izleyen milyonlarca kişini kalplerini birleştiren bir maçtı.

Maçın son düdüğü çaldığında, skor ne olursa olsun, sahada iki takım da galip gelecekti. Çünkü bu maç, futboldan daha fazlasıydı. Bu maç, dayanışmanın, umudun ve her şeye rağmen ayakta kalmanın bir gösterisiydi.

Türk futbolu, bu iki takımın mücadelesiyle, hayatın yıkıntıları arasından bile yeniden doğabileceğini gösterdi. Hatayspor ve Samsunspor, Türk halkının karakterini ve gücünü temsil ediyordu.