Hatayspor - Samsunspor: Güneydoğu'nun Gururu, Karadeniz'in Efesi

Futbol, toprağı, kültürü ve insanlarıyla birbirinden çok farklı iki şehrin hikayesi: Hatayspor ve Samsunspor. Birbirine benzemeyen coğrafyaları, ayrı dünyaları ama ortak bir tutkuyu paylaşıyorlar: Futbol.
Hatayspor, güneydoğunun alev alev yanan güneşi, Samsunspor ise Karadeniz'in hırçın dalgaları. Birbirinden çok uzaklar, dilleri, yemekleri, yaşam biçimleri ayrı ama ruhları bir. Futbolun birleştirici gücü, sınırları, mesafeleri aşırarak iki şehrin kalplerini aynı ritimde attırıyor.
Hatayspor'un mücadelesi, şehirle özdeşleşmiş. Tarih boyunca birçok zorluğa göğüs germiş Hatay'ın insanı, takımlarını da öyle yetiştirmiş. Azimli, mücadeleci, yılmaz. Hatayspor'un futbolcuları sahada sadece bir maç oynamıyorlar, şehrin onurunu da sırtlarında taşıyorlar.
Samsunspor ise Karadeniz'in efesi. Denizin sert dalgalarına göğüs germiş, hırçın ama bir o kadar da mert. Samsunsporlu futbolcular, sahada adeta birer balıkçı. Denizde olduğu gibi sahada da mücadeleden hiç çekinmiyorlar.
İki takımın yolları ilk kez 1991 yılında kesişti. Samsunspor, o dönem Süper Lig'in güçlü takımlarından biriydi. Hatayspor ise daha yeni 2. Lig'e yükselmiş bir ekipti. Maçın öncesinde kimse Hatayspor'a şans vermiyordu. Ancak Hatayspor o maçı 2-1 kazanarak tüm dengeleri alt üst etti.
O günden sonra iki takımın arasındaki rekabet gitgide kızıştı. Her karşılaşma adeta bir derbi havasında geçiyordu. Taraftarlar takımlarını desteklemek için kilometrelerce yol kat ediyordu. Saha içindeki müthiş mücadeleyi saha dışındaki dostluk da tamamlıyordu.
Hatayspor ve Samsunspor'un hikayesi, sadece futbolla sınırlı değil. İki şehrin insanları da birbirlerine karşı derin bir sevgi ve saygı besliyor. Hataylılar, Samsunspor'un Karadeniz'in temsilcisi olduğunu biliyorlar. Samsunlular ise Hatayspor'un güneydoğunun gururu olduğunu.
Bu iki şehir, birbirlerinden çok uzakta olsalar da, futbol sayesinde birbirlerine yaklaşıyorlar. Hatayspor ve Samsunspor, futboldan çok daha fazlasını temsil ediyor. Onlar iki şehrin dostluğunun, kardeşliğinin bir sembolü.
İki takımın her maçı, sadece üç puanlık bir mücadele değil, iki şehrin kalplerinin bir kez daha aynı ritimde attığı bir festival. O maçlarda sahada sadece futbol oynanmıyor, iki şehrin hikayesi de yazılıyor.