Heeramandi

My hartseer weet nie; daai ou boom se wortels
val in die donker grond; die blare waai
tot binne in my kamer en ek voel
die vingers van die herfs wat deur my hare streel.
Ek mag nie soveel verlang na
Heeramandi.
Ek moet hierdie verdorde, smagtend, ou
wortels uittrek uit my gees. Ek moet
ophou om na die onheilspellende appel te verlang
wat in die boom is verborge,
en die dowwe blare en blomme moet ophou om
my sterk siel te ontneem.
Ek moet ophou om die naam Heeramandi te fluister,
soos 'n geheim wat ek met niemand kan deel nie.
Maar my hartseer weet nie en daarom verlang ek
steeds.
Ek onthou hoe ek die eerste keer van Heeramandi gehoor het. Ek was 'n jong meisie, skaars 'n tiener, toe my ouma my vertel het van die legendariese stad. Sy het gesê dit was 'n plek van skoonheid en wonder, maar ook 'n plek van verleiding en gevaar. Sy het my gewaarsku om nooit te naby aan Heeramandi te kom nie, want as ek dit wel sou doen, sou ek nooit meer wil teruggaan.
Maar ek was jonk en onbaie, en ek het nie na my ouma geluister nie. Ek het gedroom van Heeramandi, en ek het my voorgestel hoe dit sou wees om in die kleurvolle strate te wandel, om die soet geur van blomme te ruik en om die pragtige musiek te hoor wat deur die strate gespeel word.
Uiteindelik, toe ek oud genoeg was, het ek besluit om na Heeramandi te gaan. Ek het nie vir my ouma gesê nie, want ek het geweet dat sy nie sou goedkeur nie. Ek het alleen gereis, en die reis was lank en gevaarlik. Maar ek het dit uiteindelik gemaak, en ek was verbaas oor wat ek gesien het.
Heeramandi was nog mooier as wat ek my voorgestel het. Die strate was geplavei met goud, en die huise was versier met juwele. Die mense wat daar gewoon het, waren vriendelijk en verwelkomend, en die atmosfeer was magies.
maar ik bleef niet lang Heeramandi. Ik miste mijn oma, en ik wist dat ik nooit echt thuis zou zijn in deze vreemde stad. Dus begon ik aan mijn terugreis.
De reis terug was even lang en gevaarlijk als de reis heen. Maar ik was vastbesloten om mijn oma weer te zien. En toen ik eindelijk thuis aankwam, was ze zo blij me te zien.
Ik heb haar nooit verteld dat ik naar Heeramandi was gegaan. Maar ik denk dat ze het wist. En ik denk dat ze blij was dat ik veilig was teruggekeerd.
Ik heb Heeramandi nooit vergeten. En hoewel ik weet dat ik nooit meer terug zal gaan, zal ik altijd de herinnering aan die magische stad koesteren.
Er is iets aantrekkelijks aan Heeramandi. Misschien is het de belofte van avontuur, of de mogelijkheid om aan de dagelijkse sleur te ontsnappen. Maar wat het ook is, Heeramandi oefent al eeuwenlang een onweerstaanbare aantrekkingskracht uit op mensen.
Dus als je ooit het gevoel hebt dat je weg wilt rennen van alles, denk dan aan Heeramandi. Maar wees voorzichtig. Want als je eenmaal naar Heeramandi bent geweest, zul je misschien nooit meer willen terugkeren.