Hel van Kasterlee: Een race om te vrezen

Als fervent fietser en hardloper was ik altijd op zoek naar een nieuwe uitdaging. Toen ik hoorde over de Hel van Kasterlee, een van de zwaarste duatlons ter wereld, kon ik niet anders dan me inschrijven.
De race staat bekend om zijn extreme parcours, dat bestaat uit 15 km hardlopen, 125 km mountainbiken en 30 km hardlopen. De locatie, de Kempen, is een heuvelachtig gebied dat de race nog zwaarder maakt.
Op de dag van de race was ik een zenuwenwrak. Ik had me hard voorbereid, maar de gedachte aan wat me te wachten stond, maakte me gek. Toen het startschot klonk, begon ik met een sprint, vastbesloten om een goede start te maken.
Het eerste hardloopgedeelte voelde niet zo slecht, maar toen ik op de mountainbike stapte, begon ik het pas echt te voelen. De heuvels waren moordend en mijn benen begonnen te protesteren. Ik moest mezelf steeds weer oppeppen om door te gaan.
Na 125 km mountainbiken was ik uitgeput. Maar de gedachte dat het ergste nog moest komen, dreef me voort. Ik stapte af van mijn fiets en begon aan de laatste 30 km hardlopen.
Ik was nog nooit zo moe geweest in mijn hele leven. Mijn benen waren als lood en mijn lichaam schreeuwde om rust. Maar ik wist dat ik niet kon opgeven. Ik moest de finish bereiken, ongeacht hoe lang het zou duren.
Stap voor stap sleepte ik mezelf naar de finishlijn. Toen ik uiteindelijk het lint zag, vulde een gevoel van opluchting en vreugde me. Ik had het gehaald. Ik had de Hel van Kasterlee overwonnen.
Het was een loodzware race, maar ook een onvergetelijke ervaring. Ik heb mijn grenzen verlegd en bewezen dat ik meer kan dan ik dacht. Ik zal de Hel van Kasterlee nooit vergeten, en ik zal altijd trots zijn op wat ik heb bereikt.