Heleen van Royen

Als kleine meisjes zaten we op dezelfde lagere school. We waren allebei blonde, sproeterige kinderen die urenlang in de speeltuin konden rondrennen. Toen we ouder werden, gingen we naar verschillende middelbare scholen, maar we verloren elkaar nooit helemaal uit het oog.
Ik kan me nog goed het moment herinneren dat ik haar eerste boek las. Ik was meteen gegrepen door haar eerlijkheid en rauwheid. Ze schreef over dingen waar andere mensen niet over durfden te praten, zoals seksualiteit, verslaving en verlies. Ik vond het verfrissend en inspirerend om te lezen over iemand die zo open en eerlijk was over haar leven.
Ik heb al haar boeken gelezen, en ik heb altijd enorm genoten van haar schrijfstijl. Ze is een geboren verhalenverteller, en ze heeft de gave om je met haar woorden mee te slepen. Ik heb vaak gedacht dat ik ook een schrijver zou willen worden, maar ik heb nooit de moed gehad om het echt te proberen.
Maar toen las ik een interview met Heleen van Royen. Ze zei dat ze ook als klein meisje al droomde van een carrière als schrijfster, maar dat ze jarenlang bang was om haar droom na te jagen. Totdat ze besefte dat ze haar leven niet kon leven als ze niet ten minste één keer probeerde haar droom te verwezenlijken.
Die woorden raakten me diep. Ik realiseerde me dat ik hetzelfde was als Heleen van Royen. Ik had een droom, maar ik was te bang om er iets mee te doen. Ik was bang om te falen, om afgewezen te worden. Maar toen dacht ik aan de woorden van Heleen van Royen en ik wist dat ik het moest proberen.
Dus ik begon te schrijven. Ik schreef over mijn eigen ervaringen, over mijn angsten en mijn dromen. En ik ontdekte dat ik het geweldig vond om te schrijven. Ik vond het fijn om mijn gevoelens op papier te zetten, en ik vond het fijn om te weten dat ik anderen misschien kon inspireren met mijn woorden.
Ik ben nog steeds niet een beroemde schrijfster zoals Heleen van Royen, maar ik ben wel trots op wat ik heb bereikt. Ik heb mijn droom nagejaagd, en ik heb iets gecreëerd waar ik echt van hou. En dat is allemaal dankzij Heleen van Royen.