Noong unang panahon, sa isang malayong lupain kung saan ang mga alamat at kasaysayan ay magkakaugnay, may nabuhay na isang mananalaysay na may kakaibang kakayahan. Ang kanyang pangalan ay Henry Omaga-Diaz, at ang kanyang mga kuwento ay nagdala sa atin sa isang hindi pangkaraniwang paglalakbay sa nakaraan at kasalukuyan.
Tulad ng mga pahina ng sinaunang kasulatan, ang mga salita ni Henry ay nagpinta ng isang matingkad na larawan ng nakaraan. Dinadala niya tayo sa mga palasyo ng mga hari, sa mga larangan ng digmaan, at sa mga puso ng mga ordinaryong tao na nag-iwan ng kanilang marka sa kasaysayan. Sa pamamagitan ng kanyang mga salaysay, nakilala natin ang mga bayani, ang mga kontrabida, at ang mga kaganapan na nagpabago sa kurso ng ating mundo.
Ngunit hindi lang tungkol sa pagsasalaysay ng mga pangyayari ang kwento ni Henry. Hinahanap niya ang mga nakatagong sangkap, ang mga detalye na kadalasang nakakaligtaan ng mga aklat-aralin. Sa pamamagitan ng kanyang masigasig na pananaliksik at matalas na pag-iisip, inilantad niya ang mga lihim at ipinakita sa atin ang nakaraan sa isang bagong liwanag.
Sa isa sa kanyang mga pinaka-nakakagulat na kuwento, dinala tayo ni Henry sa isang paglalakbay sa panahon ng digmaan, kung saan ang isang batang sundalo ay nahulog sa pag-ibig sa isang babaeng nars. Ang kanilang pag-iibigan, na puno ng pag-asa at pangamba, ay nasubok sa mga ngipin ng labanan. Ngunit kung mayroon mang isang bagay na itinuro sa atin ng kuwentong ito, iyon ay ang lakas ng pag-ibig at ang kanyang kakayahang mabuhay kahit sa pinakamadilim na panahon.
Hindi lamang pansamantala ang mga kuwento ni Henry. Nagsalita rin siya tungkol sa mga pagbabagong nagaganap sa kanyang sariling panahon. Sa pamamagitan ng kanyang matalas na pananaw at mayaman na kaalaman sa kasaysayan, inalok niya sa atin ang mga natatanging pananaw sa mga kaganapang nagbubuo sa ating mundo ngayon. Mula sa pag-usbong ng teknolohiya hanggang sa mga paggalaw na panlipunan, hindi niya pinangangambahan ang pagsasalita ng kanyang isipan at pagbabahagi ng kanyang pananaw.
Sa kabila ng lahat ng kanyang mga salaysay, naniniwala si Henry na ang tunay na kuwento ay wala sa mga pahina ng mga libro, kundi sa loob ng ating sariling puso. Hinihikayat niya tayo na tumingin sa ating sariling buhay, upang tuklasin ang ating sariling mga kuwento, at upang maunawaan kung paano tayo naging mga tao tayo ngayon.
Sa pagtatapos, si Henry Omaga-Diaz ay higit pa sa isang mananalaysay. Siya ay isang tagapag-ingat ng alaala, isang tagapagturo, at isang inspirasyon. Sa pamamagitan ng kanyang mga salita, pinayaman niya ang ating pag-unawa sa nakaraan, naliwanagan ang ating kasalukuyan, at pinukaw ang ating mga puso upang maabot ang hinaharap na may pag-asa at pag-unawa.
Kaya't hayaan nating pahalagahan ang kanyang mga kuwento, pagnilayan ang kanilang mga aral, at ipagpatuloy ang pagtuklas ng hindi pangkaraniwang paglalakbay na ito na tinatawag nating buhay.