Huling Gabi Ng Agosto, Huling Gabi Ng Pag-asa

Sa huling gabi ng Agosto, sa ilalim ng madilim na kalangitan na may mga kumikislap na bituin, isang binata ang nakatayo sa dalampasigan, ang kanyang mga mata ay nakatingin sa malawak na karagatan. Ang mga alon ay humahampas sa pampang, ang tunog ay nagsisilbing paalala ng napakalapit na wakas.

Ang kanyang pangalan ay Juan, at sa huling gabi na ito, siya ay puno ng pag-asa at pananabik. Sa loob ng maraming taon, siya ay nagtrabaho nang husto, nag-iipon ng pera at nagpaplano para sa kanyang hinaharap. Ngayon, sa wakas ay handa na siya upang iwan ang lahat ng ito at sundin ang kanyang mga pangarap.

Nang gabing iyon, habang nakatayo siya sa dalampasigan, isang luha ang dumaloy sa kanyang pisngi. Ito ay isang luha ng kalungkutan sa pag-iisip na iiwan niya ang kanyang mga mahal sa buhay. Ngunit ito ay isang luha rin ng kagalakan, dahil sa wakas ay nagkakatotoo na ang kanyang mga pangarap.

Itinaas ni Juan ang kanyang mga kamay sa himpapawid at sumigaw, "Salamat, salamat!" Ang kanyang boses ay nag-echo sa dalampasigan, at sa sandaling iyon, naramdaman niya ang presensya ng isang anghel na nagbabantay sa kanya.

Bigla na lamang, may isang malaking alon ang dumating at binasa siya. Ngunit hindi ito isang ordinaryong alon. Ito ay isang alon ng pag-asa, isang alon ng pagbabago. Nilamon ito ni Juan nang buo, at sa sandaling iyon, nagkaroon siya ng isang pangitain.

Nakita niya ang kanyang sarili na naglalayag patungo sa isang malayong lupain, isang lupain ng bagong mga pagkakataon at posibilidad. Nakita niya ang kanyang sarili na nagtatrabaho kasama ang mga taong katulad ng pag-iisip, mga taong naniniwala sa kanya at sa kanyang mga pangarap.

Nang matapos ang pangitain, si Juan ay napuno ng lakas na loob at determinasyon. Alam niya na ito ang kanyang kapalaran, at siya ay handa nang harapin ito. Hinarap niya ang karagatan at sumigaw, "Handa na ako!"

Ang mga alon ay sumagot sa kanyang sigaw, at sa sandaling iyon, isang maliit na bangka ang lumitaw mula sa dilim. Sumakay si Juan sa bangka at tumulak palayo sa dalampasigan. Habang papalayo siya, naramdaman niya ang lamig ng hangin sa kanyang mukha at ang pag-asang nagniningas sa kanyang puso.

Ang huling gabi ng Agosto ay naging huling gabi ng pag-asa para kay Juan. Ito ang gabi na nagpasya siyang sundin ang kanyang mga pangarap, at ito ang gabi na nagsimula ang kanyang bagong buhay.