Ik zie geen kleur: waarom het niet waar is en hoe dit mensen kwetst

Ik heb altijd geweten dat ik een persoon van kleur was, maar het was pas later in mijn leven dat ik de ware impact daarvan begreep.

Toen ik opgroeide, werd mij vaak verteld dat ik "geen kleur zag", alsof het een compliment was. "Je bent gewoon een mens, net als wij," zeiden ze. En hoewel ik de intentie achter deze opmerking waardeerde, realiseerde ik me al snel dat het niet waar was.

• Ik zie wel kleur. Ik zie mijn eigen donkere huid, mijn krullend haar en mijn bruine ogen. Ik zie de manier waarop mensen naar me kijken, zelfs als ze denken dat ik niet kijk. Ik zie de subtiele vooroordelen die mensen maken, ook als ze niet willen erkennen dat ze het doen.

Door te beweren dat ze "geen kleur zien", ontkennen mensen de realiteit van mijn ervaringen. Ze ontkennen de uitdagingen waarmee ik word geconfronteerd, de discriminatie die ik heb meegemaakt en het racisme dat nog steeds wijdverbreid is in onze samenleving.

Ik begrijp dat mensen goedbedoelend zijn wanneer ze zeggen dat ze "geen kleur zien", maar het is belangrijk om te beseffen dat het niet hetzelfde is als niet-racistisch zijn. Racisme is een systeem van onderdrukking dat mensen van kleur op vele manieren schaadt, ook op manieren die niet zichtbaar zijn voor buitenstaanders.

Wanneer mensen zeggen dat ze "geen kleur zien", maken ze zichzelf ongevoelig voor de ervaringen van mensen van kleur. Ze maken het voor ons moeilijker om met hen over racisme te praten. Ze versterken het idee dat racisme niet bestaat of dat het niet belangrijk is.

Ik vraag niet dat mensen zich op mijn huidskleur concentreren, maar ik vraag ook niet dat ze het negeren. Ik vraag om erkenning van het feit dat ik een persoon van kleur ben en dat mijn ervaringen uniek zijn.

Ik vraag om empathie. Ik vraag om bondgenootschap. Ik vraag om actie tegen racisme in al zijn vormen.

En bovenal vraag ik om te worden gezien voor wie ik werkelijk ben: een mens met een huidskleur, een rijke geschiedenis en een verhaal dat het waard is om verteld te worden.

Dus de volgende keer dat je aan jezelf twijfelt of je racistisch bent, denk dan aan de mensen van kleur in je leven. Denk aan de ervaringen die ze hebben gehad die jij misschien niet hebt gehad. Denk aan de pijn en het onrecht dat ze hebben geleden. En denk na over wat je kunt doen om een bondgenoot te zijn in de strijd tegen racisme.

Want het zien van kleur is niet slecht. Het is de eerste stap naar het begrijpen van racisme en het creëren van een meer rechtvaardige wereld voor iedereen.