Il tempo che ci vuole

Alleen al de gedachte kan ik al een klein zuchtje oplaten: tijd, ach, tijd. Dat is iets dat je nooit genoeg hebt, maar ook niet kunt stilzetten. En het is een kostbaar iets, dat je goed moet besteden.
Zeg eens eerlijk, wanneer heb je voor het laatst echt de tijd genomen om te doen wat je wilde doen? Wanneer heb je voor het laatst de tijd genomen om bij jezelf stil te staan, om je gedachten te laten gaan, om te dromen, om te spelen, om te lezen, om te schrijven, om te wandelen, om te genieten van de natuur, om te luisteren naar muziek, om te praten met vrienden, om te lachen met je familie, om gewoon even niets te doen?
Hoe vaak ren je niet van hot naar her, van taak naar taak, van afspraak naar afspraak? Hoe vaak ren je niet achter de tijd aan, in plaats van de tijd voor je te laten werken?
Ik was laatst bij een vriendin op bezoek die net moeder was geworden. Ze was druk bezig met haar baby te verzorgen, maar ze nam ook echt de tijd om bij haar baby te zijn, om haar baby te knuffelen, om tegen haar baby te praten, om te genieten van haar baby. En ik dacht: wat een mooi voorbeeld, wat een mooie manier om met tijd om te gaan.
Ik denk dat we allemaal wel eens wat meer mogen genieten van de tijd die we hebben. We mogen de tijd nemen om te doen wat we willen doen, we mogen de tijd nemen om bij onszelf stil te staan, we mogen de tijd nemen om te dromen, te spelen, te lezen, te schrijven, te wandelen, te genieten van de natuur, te luisteren naar muziek, te praten met vrienden, te lachen met onze familie, om gewoon even niets te doen.
Want tijd, dat is iets kostbaars, dat je goed moet besteden.