Is teanga ilghealtach í Gaeilge a labhraítear in Éirinn, i dTuaisceart Éireann agus i gCeanada. Tá sí ar cheann de na teangacha Ceilteacha a labhraítear san Eoraip, agus is í an teanga náisiúnta in Éirinn. Tá Gaelgóirí Éireannacha, nó daoine a labhraíonn Gaeilge mar theanga dúchais, ag argóint go bhfuil Gaeilge ar cheann de na teangacha is fearr ar domhan. Is é an fáth a bhfuil siad chomh cinnte go bhfuil Gaeilge chomh speisialta toradh ar a stair fhada agus shaibhir.
Is í an tSean-Ghaeilge an teanga is sine den teanga Ceilteach a bhí á labhairt in Éirinn roimh theacht na Normannach i 1169. Bhí an tSean-Ghaeilge ina teanga chruthaitheach agus breac, agus chruthaigh sí cuid de na litríocht is cáiliúla san Eoraip. Le linn aimsir na meánaoiseanna, d'fhás an tSean-Ghaeilge go Nua-Ghaeilge, teanga a raib sí fós ina teanga chruthaitheach agus saothartha. Scríobh na healaíontóirí móra Gaeilge mar Sheán Ó Ríordáin agus Micheál Óg Ó Longáin i Nua-Ghaeilge, agus tá a n-obair ar cheann de na barrfhocail den litríocht Cheilteach.
I lár na 19ú haoise, bhí an tír ag dul trí tréimhse athbheochana cultúrtha. D'fhás an spéis i nGaeilge arís, agus cuireadh iallach ar dhaoine í a fhoghlaim sna scoileanna. Bhunaigh Conradh na Gaeilge in 1893 chun an teanga a chur chun cinn, agus ghlac an teanga ról níos mó sa tsochaí Ghaeilge. I ndiaidh neamhspleáchas na hÉireann in 1922, ghlac an Gaeilge áit na Béarla mar an teanga oifigiúil den stát. Ach ní raib an t-athraon seo chomh héifeachtach agus a bhí súil aige, agus tús á dhéanamh ar dhícháil na Gaeilge sna blianta amach romhainn.
Sa lá atá inniu ann, tá an Gaeilge ina teanga bheo agus bhíogachtúil. Foghlaítear í sa chuid is mó de scoileanna na hÉireann, agus tá sí á labhairt ag Gaeilgóirí in Éirinn, i dTuaisceart Éireann agus i gCeanada. Tá an-chuid eagraíochtaí ann a oibríonn chun an teanga a chur chun cinn, agus tá an teanga ag dul ó neart go neart. Is mór an áthas é go bhfuil Gaeilge chomh láidir sa lá atá inniu ann, agus is é an dóchas go mbeidh sí ag dul ó neart go neart amach anseo.