Is mise an ‘Níontach

Is mise an ‘Níontach’ a bhí i mBaile Átha Cliath

Bhí lá seachtaine ann nuair a tháinig an ‘níontach’ go Baile Átha Cliath.
Bhí mé ag dul as an aerfort agus ag siúl tríd an gceardlanna nuair a tharla mé ar dhá bhean ag caint lena chéile.

Bean 1:

A bheachair tú an ní sin ar fad?

Bean 2:

Níor cheap. Níl aon bhaint aige leis an scéal seo i mo thuairimse.

Ní raibh a fhios agam cad faoi a rabhthar ag caint, ach chuala mé an focal ‘níontach’ arís agus arís eile. Bhí an focal ag brath orm, agus rinne mé cinneadh é a iniúchadh.

D’imigh mé as an aerfort agus chuir mé mo chosán i dtreo an chathair. agus d’fhiafraigh mé ó dhuine ar bith a casadh orm an raibh a fhios aige cad a bhí déanta i mBaile Átha Cliath. Ach ní raibh a fhios ag duine ar bith.

Nuair a bhí mé ag dul thart ar an gcathair, chuala mé daoine eile ag caint faoin ‘níontach’. Bhí cuid acu ag rá go raibh sé contúirteach, agus bhí eile ag rá gur scornach é.

Ní raibh a fhios agam cad a cheapadh. Ní raibh mé cinnte céard a bhí an ‘níontach’ ach bhí sé soiléir go raibh sé ag cuimhneamh ar an chathair.

Rinne mé mo bhealach go dtí na ceardlanna agus thosaigh mé ag siúl thart. Bhí na ceardlanna breá, ach bhí siad folamh. Ní raibh aon duine ann ach mise.

Thosaigh mé ag mothú go dtí an méid seo go raibh mé ag dul i dtreo an ‘níontaigh’. Thosaigh an aer a bheith níos tibhe agus chuala mé guthanna ag glaoch mo ainm.

Stad mé agus chas mé timpeall. Ní raibh aon duine le feiceáil. Ach ansin chuala mé iad arís. Bhí siad ag glaoch mo ainm ó na ceardlanna folamha.

Thosaigh mé ag rith i dtreo na ceardlanna. Ní raibh a fhios agam cad a bhí mé a dhéanamh, ach bhí mé ag dul i dtreo na guthanna.

Nuair a shroich mé ceann de na ceardlanna, d’oscail an doras i mo bheulaibh. Ghlac mé isteach agus dún an doras ar mo dhiaidh.

Bhí an ceardlanna dorcha agus diúltach. Ní raibh ach rud amháin le feiceáil: an ‘níontach’.

Bhí an ‘níontach’ ina mhúinteoir aerfoirne. Bhí sé ag seasamh i lár an tseomra, agus bhí sé ag caitheamh éadaí aerfoirne speisialta.

“Is mise an ‘níontach’,” a dúirt sé. “Tá tú ag dul liomsa anois.”

Ní raibh a fhios agam cad a bhí sé ag caint faoi. Ní raibh mé ag dul aon áit leis.

“Níl a fhios agat,” a dúirt sé. “Tá tú ag dul liomsa. Is tú an chéad duine a raibh a fhios aige cad a bhí ag tarlú. Is tú an chéad duine a chuala an guthanna. Is tú an chéad duine a tháinig i mo cheardlanna. Is tú an chéad duine a chonaic mé.”

Ní raibh a fhios agam cad a cheapadh. Ní raibh mé cinnte an bhfuil sé mícheart nó nach bhfuil.

“Beidh tú ag dul liomsa anois,” a dúirt sé arís. “Is tú an chéad duine a tháinig i mo cheardlanna. Is tú an chéad duine a chonaic mé. Is tú an chéad duine a fuair mo guthanna. Is tú an chéad duine a bhfuil a fhios aige cad a bhí ag tarlú.”

Ghabh sé mo lámh agus tharraing mé ina dhiaidh. Ní raibh a fhios agam cad a bhí sé déanta. Ní raibh mé cinnte an raibh mé ag dul leis nó nach raibh.

Ghlac mé mo bhealach go dtí doras eile. D’oscail sé an doras agus d’imigh muid as an tseomra.

Bhíomar anois i halla mór. Bhí an halla folamh, ach bhí mé ag éisteacht le guthanna. Bhí guthanna ag glaoch mo ainm.

Chuala mé an ‘níontach’ ag gáire. “Tá siad ag teacht,” a dúirt sé. “Tá siad ag teacht.”

Ansin chonaic mé iad. Bhí na ‘níontaigh’ eile ag teacht i mo dhiaidh.

Bhí siad ag rith i mo dhiaidh. Bhí siad ag teacht chun mo fháil.

Thosaigh mé ag rith. Ní raibh a fhios agam cá raibh mé ag dul, ach bhí mé ag teitheadh ó na ‘níontaigh’.

Ritheas agus ritheas. Ní raibh a fhios agam cé na ‘níontaigh’ ach bhí mé ag eagla roimh an méid seo a rinne siad. Bhí mé ag eagla go mbeadh siad ag mo fháil.

Thosaigh mé ag géaradh. Ní raibh a fhios agam cad a dhéanfadh mé ach bhí mé ag teitheadh ó na ‘níontaigh’.

Tháinig mé i gceanna ar a rún. Bhí oscailt mór ar an talamh, agus bhí na ‘níontaigh’ ag teacht i mo dhiaidh.

Ní raibh a fhios agam cad a dhéanfadh mé. Ní raibh a fhios agam cá raibh mé ag dul. Ach bhí mé ag teitheadh ó na ‘níontaigh’.

Thug mé céim chun tosaigh agus léim mé san oscailt. Ní raibh a fhios agam cad a bhí ar an taobh eile, ach bhí mé ag teitheadh ó na ‘níontaigh’.

Thug an oscailt mé go dtí áit eile. Bhí an áit seo dorcha agus diúltach, agus bhí ‘níontaigh’ eile ann. Bhí siad ag rith i mo dhiaidh, agus bhí siad ag teacht chun mo fháil.

Ní raibh a fhios agam cad a dhéanfadh mé. Ní raibh a fhios agam cá raibh mé ag dul. Ach bhí mé ag teitheadh ó na ‘níontaigh’.