ISABELA

Als ik wakker word op het witte zand van Puerto Villamil, de enige stad op het grootste eiland van de Galapagos, strekt de oceaan zich uit voor me in alle tinten blauw. Met zijn slaperige sfeer en vriendelijke locals, voelt Isabela als een verborgen juweeltje, een plek die de tijd heeft stilgezet.
Isabela is een paradijs voor natuurliefhebbers. De vijf vulkanen die het vormen, beklimmen de wolken, terwijl de kustlijnen wemelen van unieke flora en fauna. Ik heb het geluk om een meer dan honderd jaar oude Galapagos-schildpad te ontmoeten, die rustig graast in de schaduw van een reusachtige cactus.
Met zijn ongerepte stranden en kristalhelder water, biedt Isabela geweldige snorkel- en duikmogelijkheden. Ik spring in de oceaan en word begroet door scholen bontgekleurde vissen, speelse zeeleeuwen en nieuwsgierige zeeschildpadden. Op een dag vaar ik de baai in en zie ik dolfijnen naast de boot zwemmen, hun vinnen dansend in de golven.
Maar Isabela is meer dan alleen natuur. Het is een plek waar de geschiedenis tot leven komt. Ik bezoek de Wall of Tears, een monument opgericht door gevangenen die hier gedwongen werden te werken in een strafkolonie. De muren vertellen stille verhalen over verlies en veerkracht.
Als de avond valt, verandert Isabela in een intieme oase. Locals verzamelen zich op de pleinen en de geur van vers gevangen vis vult de lucht. Ik ontspan in een hangmat en geniet van het ritme van het eilandleven, het geluid van de golven die tegen de kust slaan en het gekakel van vogels in de bomen.
Op mijn laatste dag, terwijl ik vaar terug naar het vasteland, kan ik niet anders dan denken aan de magie van Isabela. Het is een eiland dat mijn ziel heeft geraakt, een plek waar de natuur regeert en waar de tijd langzaam verstrijkt. Isabela, een verborgen juweeltje in de oceaan, zal voor altijd een speciaal plekje in mijn hart innemen.