Het is een verhaal dat je niet snel vergeet: Iwao Hakamada, een voormalig professioneel bokser, werd in 1968 ter dood veroordeeld voor een massamoord die hij niet had begaan. Hij zou 46 jaar in de dodencel doorbrengen, wat het langste termijn is die ooit is vastgelegd in het Guinness World Records.
Het bewijs tegen Hakamada was dun, gebaseerd op een omstreden bekentenis die hij later herriep. De rechtbank negeerde kritisch bewijs dat zijn onschuld aantoonde, waaronder een gebrek aan vingerafdrukken en DNA-bewijs dat hem niet aan de plaats delict koppelde.
Ondanks de overweldigende twijfel aan zijn schuld bleef Hakamada vastbesloten om zijn onschuld te bewijzen. Hij schreef brieven, voerde processen en raakte betrokken bij talloze campagnes die zijn vrijlating eisten. Zijn onwrikbare hoop hield hem op de been tijdens die lange en gruwelijke jaren.
In 2011 verscheen er een sprankje hoop toen een rechtbank in Tokio beval dat Hakamada opnieuw moest worden berecht. Maar het Japanse rechtssysteem staat erom bekend dat het zelden zaken opnieuw opent, en de weg naar vrijlating was nog steeds lang en onzeker.
Eindelijk, in 2018, kwam het verlossende moment. Een hogere rechtbank sprak Hakamada vrij, waarbij het het eerdere vonnis vernietigde en verklaarde dat de oorspronkelijke veroordeling "een rechterlijke dwaling" was.
Hakamada, toen 82 jaar oud, was een vrije man. Maar de littekens van zijn beproeving zouden hem nooit verlaten. Hij had een derde van zijn leven ten onrechte opgesloten, verstoken van zijn vrijheid en waardigheid. Zijn familie had geleden onder het verdriet en de onzekerheid van zijn veroordeling.
Het verhaal van Iwao Hakamada is een krachtige herinnering aan de gebreken van het rechtssysteem en de moed die nodig is om tegenspoed te overwinnen. Het is een verhaal van hoop, veerkracht en het belang om nooit op te geven in het streven naar gerechtigheid.
Op 28 maart 2021 stierf Iwao Hakamada op 85-jarige leeftijd.