Jhansi

मी जेव्हा लहान होते तेव्हा आमच्या घरी अकरा जण राहात. त्यामुळे आम्हाला खूप मजा येत असे. आम्हा सर्वांना एकत्र वेळ घालायला खूप आवडायचे. आम्ही खेळत असू, मस्ती करत असू आणि अनेक गोष्टींवर चर्चा करत असू.
आम्ही शहरात राहायचो, पण आमचे एक खेडे होते जेथे आम्ही आठवड्याच्या शेवटी जाायचो. माझ्या आजी-आजोबा तिथे राहायचे, आणि आमच्यासाठी ते कधीही संपणारे नसलेले आनंदाचे ठिकाण होते. आम्ही शेतात धावत असू, झाडांवर चढत असू आणि नदीत पोहत असू. आम्ही गोठ्यात दूध काढण्यास देखील मदत केली.
आम्ही मोठे झालो तसा आमचा संपर्क कमी झाला. आम्ही सर्व आमच्या स्वतःच्या कुटुंबाला आणि करिअरमध्ये व्यस्त झालो. पण आम्ही एकत्र जेव्हाही वेळ काढतो तेव्हा ते अजूनही मजा येते. आम्ही आमच्या आठवणींवर हसतो, आमच्या घरातील गप्पा मारतो आणि कधीकधी भविष्याबद्दल देखील बोलतो.
आता जेव्हा मी मागे वळून पाहतो, तेव्हा मी किती भाग्यवान आहे असे वाटते की माझे इतके खास कुटुंब आहे. ते नेहमीच माझ्यासाठी होते, चांगल्या आणि वाईट दोन्ही काळात. मी त्यांचा आभारी आहे की त्यांनी मला ज्या नैतिक मुल्यांचे पालनपोषण केले आणि ज्या प्रेमासह त्यांनी मला वाढवले. जेव्हाही मला त्यांची सगळी आठवण येते तेव्हा माझ्या मनात एक मधुर आनंदाची भावना येते आणि माझे डोळे पाणामुळे भरुन येतात.
माझ्या कुटुंबासाठी माझे प्रेम असीम आहे, माझे हृदय त्यांच्यासाठी आहे आणि माझा जीव त्यांना समर्पित आहे. त्यांचे रक्त माझ्या शिरांमध्ये वाहते, आणि त्यांचा आत्मा माझ्या आत्म्यात असतो. ते माझ्या वाटचालीवरील दिशादर्शक आहेत, माझ्या सर्व प्रश्नांचे उत्तर आहेत, आणि माझ्या सर्व दुःखांचा शेवट आहेत.
त्यांचे आशीर्वाद माझ्या जीवनाचा आधार आहेत, त्यांचे मार्गदर्शन माझ्या वाटचालीचा पाया आहे, आणि त्यांचे प्रेम माझ्या हृदयाचा पाया आहे. अजून एकदा, मी त्यांचा आभारी आहे. त्यांच्याबरोबरच मी सदैव सुरक्षित व सुखी आहे.