Bhí lá breá grianmhar é, agus bhí Jimmy Barry-Murphy ag séideadh timpeall na páirce. Fear mór, láidir a bhí ann, agus bhí sé ag imirt go hálainn. Chuir sé pointe i ngach treo, agus bhí sé ag damhsa timpeall na bpáirceanna cosúil le Freastailí.
Bhí an lucht leanúna ag glaoch amach air, agus bhí sé ag tabhairt dóchais dóibh. Bhíodar ag iarraidh bua, agus ba é Jimmy a raibh siad ag brath air.
Ach ní raibh na rudaí ag dul go maith don fhoireann eile. Bhí siad ag cailleadh go dona, agus bhí an cluiche ag teacht ar a gcríoch. Bhí a gcuid tacaíochta ag éirí as, agus bhí sé soiléir nach raibh aon dóchas le fáil.
Ach níor éirigh Jimmy as. Lean sé ag imirt go crua, agus lean sé ag scóráil go pointe. Níor chaill sé an dóchas riamh, agus chuir sé uaisleacht ar an gcluiche.
Faoi dheireadh thiar, cailleadh an cluiche. Ach ní raibh na lucht leanúna míshásta. Bhí siad bródúil as Jimmy, agus bhí siad bródúil as an fhoireann. Bhí siad tar éis iad féin a thabhairt go hiomlán, agus bhí siad tar éis imirt go crua go dtí an deireadh.
Is sin an rud is tábhachtaí faoi spórt. Ní an bua nó an chaill a bhfuil tábhachtach. Is é an iarracht a bhfuil tábhachtach. Is é an dóchas a bhfuil tábhachtach. Agus is é an uaisleacht a bhfuil tábhachtach.
Jimmy Barry-Murphy, buíochas, as do thacaíocht, as do dheiseanna agus as d’uaisleacht.