Kamal

जगावर बरेच लोक आहेत. प्रत्येकाच्या मनात वेगवेगळ्या आकांक्षा, विचार, भावना असतात; तसेच प्रत्येक व्यक्तीचे जीवन जगण्याचे एक वेगळे तत्त्वज्ञान देखील असते. कधी कधी एखाद्याच्या आयुष्यामध्ये असे काही प्रसंग घडतात जे आपले आयुष्य बदलून टाकतात. ते प्रसंग सुखद असोत किंवा दुःखद, पण त्यांचा प्रभाव मात्र कायमस्वरूपी असतो.
माझ्या आयुष्यामध्ये सुद्धा असाच एक प्रसंग घडला ज्यामुळे माझे संपूर्ण आयुष्य बदलून गेले. तो प्रसंग इतका भीषण होता की तो प्रसंग पुन्हा लक्षात आल्यावर आजही माझ्या अंगावर काटा उभा राहतो. मी माझ्या आयुष्यामध्ये कधीही एवढा भ्यालेलो नव्हतो. तो प्रसंग म्हणजे मी जंगलात हलगलेलो.
तो प्रसंग असा कि, मी आणि माझे काही मित्र मलायाच्या जंगलात ट्रेकिंग साठी गेलो होतो. जंगल खूप दाट होते व वाटही नसल्याने आम्ही लवकरच रास्ता चुकलो. आता अंधार पडण्यास अवघे काही तासच बाकी होते व आम्हाला माहित नव्हते कि आम्ही कोणत्या दिशेने जावे. त्यामुळे आम्ही एका जागी थांबून जंगलामध्ये एखाद्या मंदिरात रात्रभर राहण्याचा निर्णय घेतला.
आम्ही अंदाजे एक तास पर्यंत चालत गेलो पण आम्हाला कोणतेच मंदिर किंवा गाव दिसले नाही. आता अंधार देखील पूर्णतः पडला होता. अचानक आम्हाला जंगलातून काही आवाज येत असल्याचे ऐकू आले. सुरवातीला आम्हाला खूप भीती वाटली, पण नंतर आम्हाला समजले कि ते एखाद्या हत्तीचे ओरडणे आहे. आम्ही खूप घाबरलो होतो पण उठून पुढे चालू लागलो. जवळजवळ मध्यरात्रच्या सुमारास आम्हाला एक छोटेसे मंदिर दिसले. आम्हाला अत्यंत आनंद झाला व आम्ही लगेच त्या मंदिरामध्ये गेलो. मंदिर खूप छोटे होते व त्यामध्ये फक्त एकच खोली होती. आम्ही खोलीमध्ये गेलो आणि जमिनीवर बसलो.
काही वेळाने आम्हाला झोप लागू लागली पण मधेमधे जंगलातून येणाऱ्या विचित्र आवाजांमुळे आमची झोप मोडत होती. अचानक माझ्या मित्राने मला हाक मारली. मी पाहिले कि त्याच्या तोंडाचा रंग उडाला होता व त्याचे डोळे फाटून गेले होते. मी त्याच्या बाजूला गेलो आणि त्याने मला हाताने काहीतरी दाखवले. मी त्या दिशेने पाहिले व मला अत्यंत भीती वाटली. मंदिराच्या कोपऱ्यामध्ये एक मोठा वाघ उभा होता. आम्ही दोघेही खूप घाबरलो होतो आणि आम्हाला समजले नाही कि काय करावे. आम्ही मुकाट मंदिरातच उभे राहिलो. वाघ सुद्धा काही वेळ आमच्याकडे पाहत राहिला आणि मग तो हळूहळू मंदिरात घुसला.
आम्हाला खूप भीती वाटली होती आणि आम्हाला वाटले की हाच आमचा शेवट आहे. पण वाघ आमच्याकडे येऊन बसला आणि तो काही वेळ आम्हाला पाहत राहिला. त्याच्या डोळ्यांत कोणताही राग किंवा हिंसा नव्हती. उलट, त्याच्या डोळ्यांत मला एक प्रकारची करुणा दिसली. जणू काही तो आम्हाला सांगत होता की "मी तुम्हाला काहीही करणार नाही".
त्यानंतर वाघ उठला आणि मंदिराच्या बाहेर गेला. आम्ही दोघेही खूप आनंदी झालो आणि आम्हाला वाटले की आमचे नशीब खूप चांगले आहे. आम्ही खूप देवाचे आभार मानले आणि जमिनीवर बसून झोपलो. दुसरे दिवशी सकाळी आम्ही मंदिरातून बाहेर आलो आणि जंगलाचा मार्ग शोधत निघालो. काही वेळाने आम्हाला एक वाट दिसली आणि आम्ही त्या वाटेने चालू लागलो. जवळजवळ दोन तासानंतर आम्हाला एक गाव दिसले. आम्हाला अत्यंत आनंद झाला आणि आम्ही त्या गावात गेलो.
गावात जाऊन आम्ही लोकांना घडलेला प्रसंग सांगितला. लोकांना ऐकून खूप आश्चर्य वाटले. त्यांनी आम्हाला सांगितले कि हा जंगल वाघांचा आहे आणि येथे खूप वाघ राहतात. पण आम्ही खूप भाग्यवान आहोत कि वाघाने आम्हाला काहीही केले नाही. आम्ही गावात दोन दिवसांसाठी थांबलो आणि त्यानंतर आमच्या घरी परत आलो.
तो प्रसंग मला कधीही विसरता येणार नाही. त्या प्रसंगामुळे मला जीवनाबद्दल बरेच काही शिकायला मिळाले. मला समजले कि जीवनात नेहमी आशा सोडू नये. जितकीही कठीण परिस्थिती येवो, शेवटी सगळे काही चांगलेच होते. त्या प्रसंगामुळे मला समजले कि जीवनात मृत्युची भीती बाळगू नये. जर आपला मृत्यू येणार असेल तर तो कोणत्याही क्षणी येऊ शकतो. म्हणून, आपण नेहमी आनंदात आणि सुखाने राहायचे.