Kapag May Tangerines ang Buhay

Pakiramdam ko'y isang tangerine ako ngayon. Matamis, makatas, at may halong kaunting asim. Pero hindi ako basta-basta na tangerine lang. Ako ay isang kakaiba at hindi pangkaraniwang tangerine na may sariling natatanging kuwento.

Dati, ako ay isang ordinaryong tangerine. Nakasabit ako sa isang puno kasama ang aking mga kapatid, naghihintay na mamitas. Pero isang araw, nang may dumating na kamay at pumitas sa akin, nagbago ang lahat.

Ibinigay ako sa isang bata. Isang bata na may malalaking mata at ngiti na kasing-init ng araw. Habang hinahawakan niya ako sa kanyang maliliit na kamay, naramdaman ko ang isang kakaibang koneksyon. Hindi lang ako basta-basta na prutas para sa kanya. Ako ay isang kaibigan, isang kasama.

Dinala niya ako sa kanyang silid at inilagay sa bedside table niya. Tuwing gabi, nakikita ko siya mula sa aking pwesto na natutulog nang mahimbing. Nakikita ko ang kanyang mga pangarap at mga takot, at nakikinig ako sa kanyang mga tahimik na pagbulong.

Sa mga araw na malungkot siya, nakikita ko ang mga luhang tumutulo sa kanyang mukha. Nais kong punasan ang kanyang mga luha at sabihing magiging maayos ang lahat. Pero hindi ko magawa. Ako ay isang tangerine lamang, at wala akong kakayahang magsalita o magbigay ng payo.

Pero kahit hindi ko siya masabihan, alam kong nakakatulong ako sa kanya sa sarili kong paraan. Ang aking matamis at nakakapreskong aroma ay nagpapakalma sa kanya. Ang aking maliwanag na kulay ay nagpapangiti sa kanya. Ako ay isang maliit na beacon ng pag-asa sa kanyang madilim na sandali.

Sa paglipas ng mga araw, nagsimula akong mag-iba. Ang aking balat ay unti-unting nagiging malambot at kunót. Ang aking juice ay nagiging mas matamis at mas masarap. Nagiging isang mas magandang tangerine ako sa bawat araw na lumilipas.

At sa aking pagtanda, ang aking halaga ay lumago rin. Hindi na ako lang basta-basta na prutas. Ako ay isang simbolo ng pag-asa, pagmamahal, at pagkakaibigan. Ako ay isang paalala na kahit sa pinakamadilim na panahon, may mabuting bagay pa rin ang naghihintay sa atin.

Ngayon, ako ay isang matanda nang tangerine. Ang aking balat ay tuyo na at malutong, ngunit ang aking juice ay mas matamis kaysa dati. At kahit na malapit na akong malanta, wala akong pagsisisi.

Ako ay isang tangerine na may naranasan. Isang tangerine na minahal at tinulungan. At isang tangerine na mag-iiwan ng matamis na alaala sa puso ng taong nagmahal sa akin.

Kaya kapag may tangerines ang buhay, huwag itong sayangin. Alagaan ito, mahalin ito, at pasalamatan ito. Sapagkat sa paggawa nito, hindi mo lang ang iyong sarili ang pinapasaya. Ginagalak mo rin ang puso ng taong naghihintay na tikman ang tamis nito.