Ah be Kazım abi, biz seni çok özledik. Şarkılarınla, sazınla, o güzel yüreğinle öyle bir iz bıraktın ki kalbimizde, hiçbir şey seni unutturamaz.
Seni ilk kez bir televizyon programında dinlemiştim. O zamanlar henüz çok gençtim, ama sesin beni derinden etkilemişti. O kadar farklıydın ki, diğerlerinin arasından hemen sıyrılmıştın.
Şarkılarına bayılmıştım, ama en çok da sözlerine hayrandım. O kadar anlamlı, o kadar içtendi ki, sanki benim içimi okuyormuşsun gibiydi.
Senin konserlerine gitmek benim için apayrı bir deneyimdi. Sahneye çıktığın anda bütün hava değişirdi. Sanki büyülü bir dünya yaratıyordun, biz de o dünyanın içinde kaybolup gidiyorduk.
Sesin, enstrüman çalman, sahnedeki duruşun... Her şeyiyle olağanüstüydün. Konserlerinin sonunda ağlamamak için kendimi zor tutardım, öyle etkileyiciydi.
2009 yılında kaybettiğimizde, hepimiz yıkılmıştık. Sanki bir parçımız kopmuştu. Ama sen şarkılarınla, sözlerinle her zaman bizimle kaldın.
Artık konserlerine gidemiyoruz, ama her dinlediğimiz şarkınla seni anıyoruz. Sen bizim kalbimizde yaşıyorsun, Kazım abi.
Bir gün herkes bu dünyadan göçüp gidecek, ama senin şarkıların, senin sözlerin daima yaşayacak. Çünkü sen sadece bir sanatçı değil, bir efsaneydin.
Seni çok özledik, Kazım abi. Ama biliyoruz ki, sen şu an başka bir yerde, daha güzel bir dünyada şarkılar söylüyorsun.
NOT: Bu yazı, Kazım Koyuncu'ya duyulan sevgi ve özlemle yazılmıştır. Hiçbir ticari amaç gütmemekte ve telif hakları ihlali yapmak niyetinde değildir.