Naam, jana Kenya nzima iliingia gizani. Ilikuwa ni kama ndoto mbaya. Ghafla tu, taa zote zikaanza kuzimika, na kiza kikubwa kikashuka juu ya nchi. Watu walianza kupiga kelele na kuingiwa na hofu. Haikujua ni nini kilichokuwa kimetokea, au kitakachofuata.
Nilikuwa nimekaa sebuleni nikitazama TV nilipoona taa zikiwa zinazimika. Mwanzoni, sikufikiria sana juu yake. Nilidhani ni kukatika kwa umeme tu. Lakini dakika zikazidi kwenda, na taa zikaendelea kuzimwa. Hiyo ndipo nilipoanza kuwa na wasiwasi. Nilijua jambo kubwa lilikuwa limetokea.
Nilinuka nje ili kujaribu kujua kinachoendelea. Kiza kilikuwa kimetawala kila mahali. Sikuelewa ni wapi ninaenda. Nilisikia watu wakilia na wakipiga kelele. Ilikuwa ni machafuko kabisa. Nilianza kuwa na hofu sana.
Nilijaribu kupiga simu kwa rafiki zangu na familia, lakini simu yangu haikuwa na mawimbi. Nilikuwa nimekwama peke yangu katika giza. Nilianza kujihisi hofu na upweke.
Baada ya masaa kadhaa, taa zilianza kuwaka tena moja baada ya nyingine. Taratibu, Kenya ilianza kurudi katika hali ya kawaida. Lakini siku ile haikuwa sawa tena. Tulikuwa tumeingia katika gizani, na hatukuwa sawa tena.
Sikujua ni nini kilichokuwa kimetokea jana usiku, lakini najua kuwa ilikuwa jambo kubwa. Ni kana kwamba nchi nzima imekuwa ikipitia uzoefu wa pamoja wa hofu na kutokuwa na uhakika. Nadhani itatuchukua muda mrefu kupona kutokana na hili.
Tukio hili limetufundisha jambo moja muhimu: tunahitajiana. Wakati mambo yanapokuwa magumu, hatuwezi kujitegemea wenyewe. Tunahitaji kutegemeana, na tunahitaji kusaidiana kupitia nyakati ngumu.
Najua kwamba Kenya itapona kutokana na tukio hili. Sisi ni watu wenye nguvu na wasioweza kuvunjika, na tutapita hili pamoja. Lakini tukumbuke siku hii, na tukawe tayari kusaidiana tunapohitaji.