Kleingoed – maar nie op die manier nie

Ek dink dit het te doen met die verantwoordelikheid. Die wete dat ek nou verantwoordelik is vir hierdie klein lewetjie wat totaal van my afhanklik is. Dat dit my taak is om seker te maak dat hulle gevoed, skoon en gelukkig is en dat hulle opgroei tot gesonde, gelukkige volwassenes. En die wete dat ek dit nie altyd reg sal kry nie, dat ek foute sal maak.

Maar ek weet ook dat dit die moeite werd is. Dat die vreugde en liefde wat 'n kind in jou lewe bring, enigiets anders oorskry. Dat dit 'n voorreg is om hulle ma te wees, om hulle te sien groei en leer en verander.

En dat ek dit nooit vir enigiets sou verruil nie.

Ek onthou nog toe my oudste dogter gebore is. Sy was so klein en hulpeloos, en ek was so bang dat ek haar iets sou aandoen. Maar toe sy haar klein handjies om my vinger krul en my aankyk met haar groot, donker oë, het ek gewéét dat ek haar sou beskerm teen enigiets wat haar sou kon skaad.

Ek het al baie oor ouerskap geleer in die afgelope paar jaar. Ek het geleer dat daar geen regte of verkeerde manier is om 'n ouer te wees nie, en dat almal dit op hul eie manier doen. Ek het geleer dat dit nie altyd maklik is nie, maar dat dit altyd die moeite werd is.

Ouerskap is 'n wonderlike reis, en ek voel so geseënd dat ek dit met my kinders kan deel.

Ek kan nie wag om te sien wat die toekoms vir ons inhou.

Ek het altyd gedink dat ek nie kinders sou hê nie. Ek was 'n loopbaanvrou, en ek het nie gedink dat ek die tyd of energie vir kinders het nie. Maar toe ontmoet ek my man, en alles het verander. Ons wou albei 'n gesin hê, en ons was so gelukkig toe ons uitgevind het dat ons 'n baba verwag.

Ons dogter is nou 2 jaar oud, en sy is die beste ding wat ooit met ons gebeur het. Sy is so slim en grappig, en sy bring soveel vreugde in ons lewens. Ek kan my nie meer 'n lewe sonder haar voorstel nie.