Ik weet nog goed hoe ik me voelde toen ik tien jaar oud was. Ik zat in groep 4 en was een van de jongste kinderen in de klas. Ik was klein voor mijn leeftijd en ook nog eens erg verlegen. Ik vond het moeilijk om nieuwe vrienden te maken en voelde me vaak alleen.
Maar toen kwam er een nieuwe leerling in onze klas. Ze heette Sarah en ze was net zo oud als ik. Sarah was anders dan de andere kinderen in de klas. Ze was zelfverzekerd en outgoing. Ze maakte gemakkelijk vrienden en leek nooit bang te zijn. Ik was meteen gefascineerd door haar.
Ik begon steeds meer tijd met Sarah door te brengen. We speelden samen op de speelplaats en deden samen ons huiswerk. Ik leerde van haar hoe ik op mezelf kon vertrouwen en hoe ik nieuwe vrienden kon maken. Sarah hielp me echt om uit mijn schulp te kruipen.
Toen het schooljaar voorbij was, was ik een heel ander kind dan toen ik eraan begon. Ik had veel meer zelfvertrouwen en had een aantal goede vrienden gemaakt. Ik was Sarah zo dankbaar voor alles wat ze voor me had gedaan.
Ik ben nu al jaren geen tien meer, maar ik denk nog steeds vaak terug aan Sarah. Ze was echt een speciaal persoon in mijn leven. Ze hielp me om te worden wie ik nu ben, en ik ben haar daar eeuwig dankbaar voor.
Als je nu tien bent, hoop ik dat je weet dat je niet de enige bent die zich alleen voelt. Er zijn veel kinderen die zich op dezelfde manier voelen als jij. Maar onthoud, je bent niet alleen. Er zijn mensen die om je geven en je willen helpen. Praat over hoe je je voelt met een vriend, een familielid of een leraar. Ze kunnen je helpen om je beter te voelen.
Je bent een geweldig persoon en je verdient het om gelukkig te zijn. Laat niemand je anders vertellen.