Ik weet het nog als de dag van gisteren. Ik zat in de klas en dacht hardop na over wat ik wilde worden als ik groot was. Mijn leraar keek me aan en zei: "Jij wordt een schrijver." Ik lachte en zei: "Dat is onmogelijk." Maar hier ben ik dan, jaren later, met mijn eigen column in de krant.
Ik heb altijd al van schrijven gehouden. Ik hield ervan om verhalen te verzinnen en ze op papier te zetten. Ik schreef gedichten, korte verhalen en zelfs een paar toneelstukken. Maar ik dacht nooit dat ik er ooit mijn beroep van zou kunnen maken.
Toen ik op de universiteit zat, studeerde ik journalistiek. Ik dacht dat dit de beste manier was om mijn droom om schrijver te worden te verwezenlijken. Maar tijdens mijn studie kwam ik erachter dat journalistiek niet voor mij was. Ik vond het niet leuk om alleen maar over feiten te schrijven. Ik wilde verhalen vertellen, mensen ontroeren en aan het denken zetten.
Na mijn afstuderen werkte ik een tijdje als freelance schrijver. Ik schreef artikelen voor tijdschriften, websites en blogs. Ik genoot van dit werk, maar ik wilde meer. Ik wilde mijn eigen stem vinden, mijn eigen verhalen vertellen.
En toen kwam ik in contact met deze krant. Ik stuurde een paar van mijn verhalen op en was overweldigd toen ik hoorde dat ze me een column wilden aanbieden. Ik kon het niet geloven. Mijn droom was eindelijk uitgekomen.
Nu heb ik elke week de kans om mijn gedachten en gevoelens met jullie te delen. Ik schrijf over alles wat me bezighoudt, van de actualiteit tot mijn persoonlijke ervaringen. Ik hoop dat jullie mijn columns zullen lezen en dat ze jullie zullen inspireren, vermaken of aan het denken zullen zetten.
En wie weet, misschien zit er ooit wel een toekomstige schrijver tussen mijn lezers.
Bedankt voor het lezen!
Lorie