Mahal na Hyeri

Mahal na Hyeri,

Kamusta ka na? Matagal na tayong hindi nagkita, pero umaasa akong maayos ka at masaya. Nais kong magkuwento sa iyo tungkol sa isang bagay na espesyal na nangyari sa akin kamakailan.

Noong nakaraang buwan, nakarating ako sa isang maliit na bayan sa bundok. Napakalayo nito sa siyudad, at halos walang tao roon. Naglakad-lakad ako sa paligid at nakahanap ako ng maliit na tindahan. Pumasok ako at nakakita ako ng isang babaeng nakaupo sa likod ng counter. Nakasuot siya ng lumang damit at may ngiti sa kanyang mukha.

"Magandang araw," sabi ko. "Ano po ang mabibili ko rito?"

"Mayroon kaming mga sariwang prutas, gulay, at tinapay," sabi ng babae. "Mayroon din kaming ilang pangunahing pangangailangan, tulad ng sabon at shampoo."

Nag-ikot-ikot ako sa tindahan at pumili ng ilang prutas at gulay. Pagkatapos, bumalik ako sa counter para magbayad.

"Magkano po ito?" tanong ko.

"Sampung piso lang," sabi ng babae.

Nabigla ako. "Sampung piso lang?" sabi ko. "Pero madami naman itong binili ko."

"Walang problema," sabi ng babae. "Kumusta na ang iyong paglalakbay?"

Sinabi ko sa kanya ang tungkol sa aking mga paglalakbay, at kung gaano ako nasisiyahan sa pagbisita sa iba't ibang lugar.

Nang matapos ako sa pagkukuwento, ngumiti ang babae. "Masaya ako na narito ka," sabi niya. "Ang mga tao dito ay palaging handang tumulong sa mga nangangailangan."

Lumabas ako ng tindahan at nagpatuloy sa aking paglalakbay. Ngunit hindi ko maalis sa isip ko ang babaeng nakilala ko. Siya ay napakabait at magiliw, at natutuwa ako na nakilala ko siya.

Mahal na Hyeri, umaasa akong isang araw ay makapunta ka rin sa bayan na iyon. Ito ay isang espesyal na lugar, at sigurado akong magugustuhan mo ito.

Hanggang sa muli,