Die eerste helfte was 'n stryd van taktiek en tegniek. Albei spanne het kans na kans geskep, maar die tellingsbord het op 0-0 gebly. Die spanning het met elke verbygange minuut toegeneem.
In die tweede helfte het die temp oorgeskakel na 'n stormloop. Man City het die voortou geneem met 'n verstommende doel deur hul sterspeler, Kevin De Bruyne. Maar Ipswich Town het geweier om op te gee. Hulle het teruggeveg met 'n eie doel, wat die skare in 'n staat van uitgelatenheid laat brul het.
Die wedstryd het in ekstra tyd geëindig, en die spanning was ondraaglik. Beide spanne het alles gegee, en die oorwinning kon aan enige kant toegeswaai het. Uiteindelik het Man City se ervaring en kwaliteit die dag gered, en hulle het met 'n 3-2-oorwinning weggestap.
Maar vir my was die uitslag nie die belangrikste nie. Dit was die ervaring, die opwinding, die krag van die menslike gees. Voetbal het my weer eens gewys dat dit meer as net 'n speletjie is. Dit is 'n storie van passie, vasberadenheid en die onbreekbare band tussen atlete en aanhangers.Man City vs Ipswich Town was 'n wedstryd wat ek nooit sal vergeet nie. Dit was 'n eer om getuie te wees van so 'n ongelooflike vertoning van menslike vaardigheid en vasberadenheid.
Vir al die jong sokkerfans daar buite: