Marianne Kilonzi: Safari ya Maisha Yangu

Mwanamke aliyevalia vazi la kijani kibichi alishuka kutoka basi, akiwa na sanduku kubwa la kadibodi mikononi mwake. Nilisimama kando ya barabara, nikimtazama kwa macho ya udadisi. Hakuna mtu aliyenijulisha kuwa angepita hivyo nilimshukuru Mungu kwa unyoofu wangu kwa kuwahi kufika kituoni ili kumpokea. Alikaribia na kunisalimia kwa tabasamu jeupe.

“Karibu nyumbani, Marianne,” nilisema, nikimsaidia kubeba sanduku lake. “Ninafurahi kukuona hatimaye.”

Marianne, rafiki yangu wa karibu tangu utoto, alikuwa amekuja kutoka mji mwingine kuanza sura mpya ya maisha yake katika mji wangu mdogo. Niligonga kwa furaha nyuma ya gari langu na kumpakia ndani. Wakati tukishuka barabarani, alishiriki hadithi za safari yake. Alikuwa ameacha kazi yenye malipo mazuri katika kampuni kubwa kufuata ndoto zake za kuandika. Alikwambia jinsi alivyopendekezwa na wakubwa wake, lakini alijua moyoni mwake kwamba alipaswa kufuata shauku yake.

“Niliogopa sana,” alikiri, “lakini sikuweza kupuuza hisia hii ndani yangu kwamba nilikuwa natengeneza uamuzi sahihi. Nilijua nilipaswa kuandika.”

Nilinikana kichwa kwa uelewa. Mimi mwenyewe nilikuwa nimewafukuza ndoto zangu za kibinafsi kwa muda mrefu sana, nikiogopa kutofaulu. Lakini hadithi ya Marianne ilinionyesha kuwa bado ilikuwa inawezekana kufuata moyo wangu.

Tulifika nyumbani kwangu na kuingia ndani. Nilimwonyesha chumba ambacho kilikuwa nimetengeneza kwa ajili yake, kilichojaa vitabu na dawati nzuri ya kuandika. Marianne aliangalia chumba hicho kwa macho yaliyowaka kwa furaha.

“Ni kamili,” alisema. “Asante, Rafiki.”

Tulikwenda jikoni na kutengeneza chai. Tulipokaa mezani, tulizungumza kwa masaa mengi, tukishiriki ndoto zetu na matumaini yetu. Marianne alikuwa na shauku nyingi sana kuhusu uandishi wake, na maneno yake yalinigusa sana.

“Nataka kuandika hadithi kuhusu watu wa kawaida,” alisema. “Nataka kuonyesha maisha yao ya kila siku, mapambano yao, na ushindi wao. Natumai kwamba hadithi zangu zitawagusa watu na kuwafanya wajisikie wanaeleweka.”

Nilijua moyoni mwangu kwamba Marianne atakuwa mwandishi mkubwa. Alikuwa na zawadi ya kueleza maneno, na hadithi zake zingewagusa watu kote ulimwenguni.

Siku zifuatazo, Marianne alianza kazi kwenye riwaya yake. Alikuwa akiandika kwa bidii kila siku, na nilimtia moyo kila nikipata nafasi. Niliona jinsi alivyokuwa na shauku kuhusu kazi yake, na nilijua kwamba atafanikiwa.

Miezi sita baadaye, Marianne alinipigia simu na habari za kusisimua. Alikuwa amemaliza rasimu ya kwanza ya riwaya yake, na alikuwa ameipitisha kwa wakala wa fasihi. Wakala huyo alikuwa amerudi kwake siku hiyo hiyo hiyo, akisema kwamba alikuwa amevutiwa sana na maandishi yake na kwamba alitaka kuwakilisha riwaya yake kwa wachapishaji.

Nilifurahi sana kwa Marianne. Ilikuwa wazi kwangu kwamba alikuwa na talanta maalum, na sikuwa na shaka kwamba angepata mafanikio makubwa. Marianne aliendelea kufanya kazi kwa bidii juu ya riwaya yake, na mwishowe ikachapishwa na nyumba ya uchapishaji yenye sifa nzuri. Kitabu hicho kilikuwa mafanikio ya papo hapo, kikipendwa na wakosoaji na wasomaji sawa.

Marianne Kilonzi alikuwa mfano wa jinsi mtu anaweza kufuata ndoto zao na kuzifanya zitimie. Safari yake ilinionyesha umuhimu wa kuamini mwenyewe na kamwe kuacha malengo yako. Nilijifunza pia umuhimu wa kuwa na rafiki wa karibu anayekuamini na kukutia moyo. Marianne alikuwa rafiki yangu bora, na nilikuwa na heshima kushuhudia safari yake ya ajabu.