Matt Watts

Een paar weken geleden zat ik op een bank in het park en keek ik om me heen. Ik zag mensen van alle leeftijden en achtergronden. Sommigen zaten te kletsen met vrienden, anderen lazen een boek en weer anderen speelden met hun kinderen. Het viel me op dat iedereen zo druk bezig was met zijn eigen leven dat niemand aandacht schonk aan de man die naast mij zat.

De man was oud en gekleed in versleten kleren. Hij had een lange, witte baard en zijn haar was wit. Hij zat stil op de bank en keek met een lege blik voor zich uit. Ik kon zien dat hij eenzaam was, dus ik ging naar hem toe en vroeg of het goed was om naast hem te komen zitten.

De man keek me aan en zei: "Natuurlijk, mijn jongen. Zet je maar neer." Ik ging naast hem zitten en we begonnen te praten. Ik ontdekte dat hij Matt Watts heette en dat hij 85 jaar oud was. Hij was een oorlogsveteraan en had zijn hele leven hard gewerkt. Maar nu was hij alleen en had hij niemand meer.

Ik luisterde naar zijn verhaal en voelde me verdrietig voor hem. Hij had zoveel meegemaakt en nu zat hij hier alleen in het park. Ik wilde iets voor hem doen, dus vroeg ik hem of hij mee wilde naar mijn huis voor een kop koffie.

Matt stemde toe en we liepen samen naar mijn huis. We praatten de hele weg over zijn leven en ik vertelde hem over het mijne. Toen we bij mijn huis aankwamen, zette ik koffie en we gingen in de woonkamer zitten praten.

We praatten urenlang. Ik vertelde hem over mijn vrouw en kinderen en hij vertelde me over zijn tijd in de oorlog. Hij vertelde me ook over zijn dromen en ambities. Het was een geweldig gesprek en ik voelde me alsof ik hem al jaren kende.

Aan het eind van de dag was het tijd voor Matt om te gaan. Ik bracht hem naar de bushalte en we namen afscheid. Ik zei hem dat ik hem zou missen en hij zei dat hij mij ook zou missen. Ik weet niet of ik Matt ooit nog zal zien, maar ik zal hem nooit vergeten.

Matt was een eenzame man, maar hij had een geweldig verhaal te vertellen. Hij had veel meegemaakt in zijn leven, maar hij had nooit zijn hoop verloren. Hij was een inspiratie voor mij en ik ben dankbaar dat ik hem heb mogen ontmoeten.

Ik hoop dat dit verhaal je zal inspireren om ook vriendelijk te zijn voor eenzaam mensen. Je weet nooit wat hun verhaal is of wat ze hebben meegemaakt. Een kleine daad van vriendelijkheid kan een groot verschil maken in iemands leven.