Mers-les-Bains

'k Ben moe van het leven in Brussel en 'k heb nood an rust. Dus goan ik er 2 wekene op uut in Mers-les-Bains, e pleksje an zee in Normandië.
Ik heb een klein appartementje gehuurd met een fantastisch zicht op zee, in de hoop dat de rust en de zeelucht me opnieuw op weg zullen helpen.
De eerste dagen doe ik niet veel anders dan wandelen langs het strand, luisteren naar de golven en de meeuwen, en genieten van de zon. De zeelucht is heerlijk en ik voel me al veel rustiger.
Op een dag besluit ik om naar de markt te gaan. Ik wil wat verse vis kopen om 's avonds te koken. Op de markt ontmoet ik een vriendelijke oude dame die me vertelt over Mers-les-Bains en de geschiedenis van de stad. Ze vertelt me dat Mers-les-Bains vroeger een druk vissersdorp was, maar dat de visserij de laatste jaren sterk is afgenomen.
Ik ga naar de haven om de vissersboten te bekijken. Ik zie een paar vissers die hun netten repareren en ik raak aan de praat met hen. Ze vertellen me dat de visserij moeilijk is geworden, omdat er steeds minder vis is.
Ik vraag me af wat de toekomst zal brengen voor Mers-les-Bains. Zal het een toeristische stad worden, of zal de visserij verdwijnen? Ik denk aan de vriendelijke oude dame op de markt en aan de vissers in de haven, en ik hoop dat Mers-les-Bains zijn charme zal behouden.
Na twee weken in Mers-les-Bains voel ik me veel beter. Ik ben uitgerust en heb mijn rust gevonden. Ik ga weer naar huis, maar ik zal Mers-les-Bains nooit vergeten.
Ik ben dankbaar voor de tijd die ik hier heb doorgebracht, en ik hoop dat ik ooit terug kan komen.