Mga Pagkakataon sa Loob ng Pagkakaroon ng Mahirap

Isang malaking karangalan ang tawagin akong isang Inang Pilipina. Ang mga salitang "Inang Pilipina" ay nagbubunga ng napakalaking responsibilidad sa aking puso. Sa aking isipan, ang Pilipinas ay ang aking anak at ang mga Pilipino, ang aking mga anak. Bilang isang ina, nais kong makitang lumalaki ang aking anak sa isang maganda at ligtas na mundo. Ngunit alam kong nahaharap ang aking anak sa maraming hamon na maaaring magbanta sa kanyang kinabukasan.
Ang isa sa mga pinakamalaking hamong kinakaharap ng ating bansa ay ang kahirapan. Ayon sa Philippine Statistics Authority (PSA), 18.1% ng mga Pilipino ang nabubuhay sa kahirapan noong 2018. Ito ay nangangahulugang halos isa sa bawat limang Pilipino ay nahihirapang matugunan ang kanilang mga pangunahing pangangailangan, tulad ng pagkain, tirahan, at edukasyon.
Ang kahirapan ay may malaking epekto sa buhay ng mga Pilipino. Ang mga mahirap ay mas malamang na magkaroon ng hindi magandang kalusugan, mas malamang na mangangatira sa mga hindi ligtas at hindi malusog na lugar, at mas malamang na magkaroon ng mababang antas ng edukasyon. Ang mga ito ay pawang mga bagay na maaaring magpahirap sa mga Pilipino na magkaroon ng magandang buhay.
Ngunit naniniwala ako na may mga pagkakataon sa loob ng kahirapan. Naniniwala ako na ang kahirapan ay maaaring maging isang katalista para sa pagbabago. Maaari itong maging isang puwersa na nagtutulak sa mga tao na magtrabaho nang mas mahirap at maging mas matatag. Maaari itong maging isang puwersa na nagtutulak sa mga tao na magtulungan at lumikha ng isang mas mahusay na mundo.
Sa kasaysayan, maraming halimbawa ng mga tao na nakapagtagumpayan ng kahirapan at nakamit ang dakilang mga bagay. Ang isa sa aking mga paboritong halimbawa ay si Andrew Carnegie. Si Carnegie ay ipinanganak sa isang mahirap na pamilya sa Scotland. Ngunit sa pamamagitan ng pagsusumikap at determinasyon, nagawa niyang maging isa sa pinakamayamang tao sa mundo. Siya rin ay isang mahusay na pilantropo, at ginamit niya ang kanyang kayamanan upang makatulong sa iba na makatakas sa kahirapan.
Ang kuwento ni Carnegie ay isang paalala na ang kahirapan ay hindi isang permanente na kondisyon. Posible na makalabas sa kahirapan at makamit ang dakilang mga bagay. At naniniwala ako na ang mga Pilipino ay may kakayahang makamit ang mga dakilang bagay, kahit na nahaharap sa kahirapan.
Naniniwala ako na ang susi sa pagtagumpayan ng kahirapan ay ang edukasyon. Ang edukasyon ay ang susi sa pag-unlad ng ekonomiya at sa pagpapabuti ng buhay ng mga tao. Ang edukasyon ay nagbibigay sa mga tao ng mga kasanayan at kaalaman na kailangan nila upang makakuha ng magagandang trabaho at pangalagaan ang kanilang mga pamilya. Ang edukasyon ay nagtuturo rin sa mga tao tungkol sa kanilang mga karapatan at responsibilidad bilang mga mamamayan.
Bilang isang Inang Pilipina, gagawin ko ang lahat ng aking makakaya upang matiyak na ang lahat ng mga Pilipino ay may access sa de-kalidad na edukasyon. Naniniwala ako na ang edukasyon ay ang susi sa isang mas magandang kinabukasan para sa aking anak, at para sa ating bansa.
Naniniwala rin ako na mahalaga na magtulungan ang mga Pilipino para magkaroon ng mas magandang kinabukasan. Maaari tayong magtulungan upang lumikha ng isang mas patas na lipunan, kung saan ang lahat ay may pagkakataong magtagumpay. Maaari tayong magtulungan upang lumikha ng isang mas ligtas at mas malusog na kapaligiran, kung saan ang lahat ay maaaring umunlad. At maaari tayong magtulungan upang lumikha ng isang mas mahusay na mundo para sa ating mga anak.
Alam kong marami tayong hamon na pagdadaanan sa ating pagsisikap na magkaroon ng isang mas magandang kinabukasan para sa ating bansa. Ngunit naniniwala ako na kung magtulungan tayo at naniniwala sa ating mga sarili, maaari nating makamit ang anumang bagay.