Michaelhouse-karongeluk

Ek was net ses jaar oud toe my pa by die Michaelhouse-karongeluk gesterf het. Ek onthou baie min van hom, maar ek weet dat hy ’n goeie man was. Hy was altyd vriendelik en liefdevol, en hy het my altyd laat lag. Ek mis hom baie.

Die ongeluk was ’n verskriklike gebeurtenis. Die bus waarin my pa gery het, het teen ’n groot vragmotor gebots. My pa is op slag dood, tesame met nog nege ander passasiers. Dit was ’n groot tragedie en dit het ons gesin verwoes.

My ma was verpletter toe sy van die ongeluk gehoor het. Sy kon nie glo dat my pa weg was nie. Sy huil nog steeds oor hom, en ek weet dat sy hom altyd sal mis. Ek het ook baie geworstel met my pa se dood. Ek was jonk en kon nie verstaan ​​hoekom dit moes gebeur nie. Ek was ook bang dat ek my ma en suster sou verloor.

Deur die jare het ek geleer om met my pa se afsterwe saam te leef. Ek weet dat hy altyd by my is, en dat hy oor my waak. Ek is dankbaar vir die tyd wat ek saam met hom gehad het, en ek weet dat hy altyd my pa sal wees, maak nie saak wat nie.

Die Michaelhouse-karongeluk was ’n verskriklike tragedie, maar dit het my ook geleer om die goeie dinge in die lewe te waardeer. Ek is dankbaar vir my ma en suster, en vir al die wonderlike mense in my lewe. Ek weet dat my pa altyd by my is, en ek sal hom altyd liefhê.

Ek hoop dat my verhaal ander mense sal help wat deur ’n soortgelyke tragedie is. Weet net dat julle nie alleen is nie, en dat daar mense is wat omgee vir julle.