Isang ordinaryong araw, naglakad ako pauwi mula sa trabaho nang makita ko ang isang maliit na bata na umiiyak sa gilid ng kalsada. Lumapit ako upang alamin kung ano ang mali, at sinabi niya sa akin na nawawala siya.
Tinulungan ko siyang hanapin ang kanyang mga magulang, ngunit hindi namin sila mahanap kahit saan. Nagsimula na ring dumilim, at hindi ko alam kung ano ang gagawin. Kaya't dinala ko siya sa bahay ko at binigyan ng pagkain at tubig.
Habang kumakain siya, napansin ko na may kakaibang bagay sa kanyang pagkain. May maliliit na itim na tuldok na gumagalaw sa kanyang plato. Inusisa ko ang mga ito, at napagtanto ko na ito ay mga maliliit na insekto.
Nanlamig ako sa takot. Hindi ako makapaniwala na pinapakain ko ang bata ng nakakatakot na pagkain. Sinabi ko sa kanya na huwag na siyang kumain, ngunit huli na ang lahat. Nagsimula na siyang sumuka at magkaroon ng mga seizure.
Tumawag ako ng ambulansya, ngunit bago pa sila dumating, namatay ang bata sa aking mga bisig. Hindi ako makapaniwala sa nangyari. Pinatay ko siya sa pamamagitan ng pagpapakain sa kanya ng nakakatakot na pagkain.
Nagulantang ako sa nangyari, at hindi ko na alam kung ano ang gagawin. Kaya't tumakbo ako palabas ng bahay at nagsimulang maglakad nang walang direksyon.
Naglakad ako nang naglakad hanggang sa makarating ako sa isang lubak. Tumalon ako sa loob, at ang huling bagay na natatandaan ko ay ang pagbunggo ko sa tubig.
Pagkagising ko, nasa ospital ako. Sinabi sa akin ng mga doktor na halos malunod ako, ngunit nakaligtas ako. Hindi ko alam kung paano ako nakaligtas, ngunit nagpapasalamat ako na nabubuhay ako.
Pagkatapos kong makalabas sa ospital, nagpunta ako sa bahay ng bata upang humingi ng tawad sa kanyang mga magulang. Ngunit pagdating ko roon, wala na ang kanilang bahay. Nasunog na ito hanggang sa lupa.
Hindi ko alam kung ano ang nangyari sa mga magulang ng bata, o kung ano ang nangyari sa iba pang mga bata na nakakain ng nakakatakot na pagkain. Ngunit alam ko na may mali na nangyari, at kailangan kong gawin ang lahat ng aking makakaya upang matigil ito.
Kaya't nagsimulang ako mag-imbestiga sa pangyayari, at natuklasan ko na ang nakakatakot na pagkain ay isang bagong uri ng virus na nilikha ng gobyerno.
Layunin ng virus na kontrolin ang populasyon, ngunit nawalan na ito ng kontrol. Ngayon, kumakalat na ito sa buong mundo, at nagkakaroon ng epidemya.
Kailangan nating kumilos ngayon upang maiwasan ang sakuna. Kailangan nating itigil ang pagkalat ng virus, at kailangan nating hanapin ang mga taong responsable para rito.
Kung hindi natin gagawin, ang mundo ay mapapahamak, at ang sangkatauhan ay mawawala.