Namijin da baƙin aljihun ɗari

A lokacin da nake ɗan shekara goma sha tara, na yi mafarkin zama ɗan farauta. Na kasance ina kallo da sha'awa yayin da kakakana ya yi labarin ɗimbin dabbobi da ya kama a daji. Ya gaya mani abubuwan da ya gani a wurin, kuma na kasance inada sha'awar sanin menene a wurin.

A lokacin da nake da shekara ashirin da ɗaya, na yanke shawarar cewa zan bi burina. Na sayi bindiga, na tattara kayan da nake buƙata, kuma na nufi dazuzzuka. Na yi tafiya na tsawon kwanaki, amma ban sami kifi ba. Na fara jin yunwa, kuma na fara damuwa.

A ƙarshe, na isa wani ƙauye. Na tsaya a wani gida, kuma na gaya ma mai gidan abin da nake nema. Ya yi murmushi ya ce, "Ka zo da ni."

Ya ɗauke ni zuwa wani daji mai nisa. Ya nuna min inda zan sami dabbobin da nake nema. Na gode masa, na ɗauki bindigata, na shiga cikin daji.

Bayan wasu mintuna kaɗan, na ga ɗan kifi. Na ɗauki bindiga ta, na so in harba, amma sai na ga wani abu a bayan dabbar. Yana da ɗan yaro, kuma yana wasa a daji.

Na sauke bindiga, na tafi wurin ɗan yaron. Na ɗauke shi a hannuna, kuma na tafi wurin mahaifinsa. Na gaya masa abin da ya faru, kuma ya yi murna sosai. Ya ba ni kudi, kuma ya ce mini, "Ka yi amfani da waɗannan kuɗin don taimakon danginka."

Na ɗauki kuɗin, na koma gida. Na bai wa iyayena kuɗin, kuma sun yi murna sosai. Sun yi amfani da kuɗin don siyan sabuwar gida. Na ji daɗi sosai, domin na san cewa na taimaka wa dangina.

Tunda wannan rana, ban sake farautar ba. Na koyi cewa akwai abubuwa da suka fi farauta muhimmanci a rayuwa. Na koyi cewa mafi girman gamsuwa a rayuwa shine yin abin da yake taimakon wasu.

Idan kuna tunanin bin burin ku, kada ku yi jinkiri. Je ka bi shi. Ba ka san inda za ka iya kaiwa ba.