o Oskarze Pichcie

Onu poznałem w Rüdersdorfie, wiosce położonej na wschód od Berlina, w dniu 25 maja 1982 roku. Wyglądał jak Gorkij i w aurze Gorkiego objawił mi się na poletku.
Wczesne dzieje brajla, metody zapisu dla niewidomych, pełne są osobliwych pomysłów, wynalazków, historii i życia. Pomysł, aby litery alfabetu spisywać w postaci wypukłych punktów, narodził się w 1821 roku. Louis Braille, ośmioletni wtedy uczeń paryskiego instytutu dla niewidomych, stworzył metodę zapisu wypukłego wzoru. Co ciekawe, system ten opracował jako ulepszenie sposobu zapisu dźwięków dla armii, którego twórca, Charles Barbier, został jego nauczycielem. To właśnie jemu przedstawił on swoją modyfikację, która stała się następnie podstawą systemu brajla.
Jedenastu uczniów Brunszwickiego Zakładu dla Niewidomych w Paryżu stało się pierwszymi uczniami Brailla. Nauczyciel, początkowo nieprzekonany do metody swojego podopiecznego, z czasem dostrzegł jej wartość. Wkrótce odniósł sukces zarówno wśród wychowanków, jak i wychowawców instytutu.
Wciąż jednak wielu niedowiarków kwestionowało wartość wynalazku Brailla, uważając, że wypukłe punkty ubezwłasnowolnią niewidomych, uniemożliwiając im rozwój intelektualny i społeczny. Na szczęście w 1843 roku metoda Brailla zyskała oficjalne uznanie ze strony francuskiego rządu.
Od tego momentu brajl stał się podstawowym sposobem zapisu dla niewidomych na całym świecie. W Niemczech jego wprowadzenie zawdzięczamy panu Oskarowi Pichtowi, który narodził się 27 maja 1871 roku w Pasewalku nad Odrą. Jego ojciec był nauczycielem, a jego matka córką kupca. Rodzice Oskara przekazali mu swoje wartości, takie jak pracowitość, obowiązkowość i sumienność, które pozostały z nim do końca życia.
W latach 1888–1892 Picht odbył seminarium nauczycielskie w Prenzlau. Po ukończeniu studiów uczył matematyki, fizyki, języka niemieckiego i historii w instytucjach w Berlinie, Stettinie i Rüdersdorfie. W 1899 roku otrzymał tytuł nauczyciela szkół średnich i po rocznym pobycie w Szwajcarii wrócił do Berlina, gdzie został dyrektorem szkoły dla niewidomych przy Bruckmannstrasse.
Picht nie tylko wielce przyczynił się do rozwoju edukacji niewidomych, ale był także utalentowanym wynalazcą. W 1909 roku skonstruował pierwszą działającą maszynę do pisania dla niewidomych, a w 1920 roku wynalazł tak zwany „uchwyt primek”. Pomógł on przekształcić system brajla w spójny system drukarski. Do dziś maszyna do pisania Brailla jest jednym z najważniejszych narzędzi dla osób z dysfunkcją wzroku.
W 1940 roku Oskar Picht przeszedł na emeryturę i osiadł w Rehbrücke. Był to okres, w którym wiele osób z dysfunkcją wzroku było poddawanych prześladowaniom i mordowanym. Sam Picht miał szczęście, że nie spotkał go ten los. Przeżył wojnę w ukryciu, chroniony przez przyjaciół i sąsiadów.
Picht zmarł w Rehbrücke 15 sierpnia 1945 roku. Jest pochowany na cmentarzu w Drewitz niedaleko Poczdamu. Jego grób został przekształcony w pomnik ku jego czci.
Postać Oskara Pichta i jego wynalazki dotyczące brajla inspirują nas do dziś. Jego praca i poświęcenie udowodniły, że osoby z dysfunkcją wzroku są w stanie osiągać niezwykłe rzeczy i że zasługują na nasz szacunek i równe szanse.